wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 20391 | WYNIKÓW
Radykalne zerwanie
Chodziliśmy ze sobą, ale po kolejnym nieporozumieniu chłopak powiedział, że to koniec i nie ma już ani rozmów, ani jakiś prób naprawy. Podziękował za to, co było dobre i pożegnał się. Nie odpowiada na SMS-y, zero kontaktu. Byłam załamana. Nawet chodziłam przez jakiś czas do szkolnego psychologa, co mi bardzo pomogło. Teraz jednak ciągle czuję się trochę zagubiona.
Licealistka
Jaki profil w liceum?
Nie chcę pracować w zawodzie, gdzie potrzebne są języki albo w zawodach typu księgowy. Nie lubię siedzieć przy biurku i nic nie robić, chcę być w ruchu. Lubię za to rządzić, jestem otwarty na nowe znajomości. U mnie wszystko rozbija się o dwa profile w liceum: humanistyczny albo biologiczno-chemiczny. Jestem ambitny, pewny siebie, energiczny.
Zmiana nastawienia
Zakochał się we mnie kolega z równoległej klasy. Spotkaliśmy się parę razy, miło nam się rozmawiało, ale nie "zaiskrzyło" z mojej strony, z jego owszem tak. Zaproponowałam przyjacielską relację. Zaakceptował moją propozycję i powiedział, że już nigdy nie będzie prosił o chodzenie. Znów się spotykamy po koleżeńsku. Ale we mnie coś się zmieniło... czasem mam ochotę go przytulić, dać mu buziaka. Jeszcze nie jestem pewna swoich uczuć. Do tego z inną dziewczyną ma chyba podobną sytuację.
15-latka
Wymowne spojrzenia
Od piątej klasy podoba mi się kolega z mojej klasy. Jest miły, pożycza przybory szkolne i można z nim popisać przez Internet itd. Wygadałam się koleżance z klasy i ona mu to powiedziała. Od tamtej pory ukradkiem mi się przygląda. Gdy koleżanka powiedziała to na forum klasy, to się tego wyparłam i o dziwo wszyscy uwierzyli. Teraz jestem już w szóstej klasie i cały czas ukradkiem spoglądamy na siebie. Raz się zdarzyło, że spoglądnął mi w oczy i patrzyliśmy sobie w oczy 10 sekund. Czy to zauroczenie, czy to zakochanie?
Zagubiona
Problemy innej
Męczy mnie samotność. Mam rodziców, siostrę, parę koleżanek. Ogółem je lubię, mamy wspólne tematy, często bawi nas to samo, ale bywa i tak, że rozmawiają na takie tematy, które mnie odrzucają. Często gdy jestem gdzieś sama, np. w pokoju, robi mi się strasznie smutno, bo uświadamiam sobie, że tak naprawdę nie mam komu się w pełni zwierzyć, w pełni zaufać. Wtedy uświadamiam sobie, że cokolwiek chciałabym zrobić z kimś, np. gdzieś wyskoczyć, muszę uczestniczyć w tym sama, bo albo tego kogoś nie interesuje to co mnie, albo pochłania go lenistwo itp.
15-latka
Najpopularniejsze
- 1758 kilometrów w 13 dni
- Chrzest święty jak lampa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Rodzina Augustyna
- Car na rowerze do Rzymu
