Wciąż odrzucana

Moim zdaniem 14-letni chłopak nie jest jeszcze gotowy do poważnego chodzenia. Pracuję z dziećmi i z młodzieżą od 30 lat i powiedziałabym, że dorasta emocjonalnie coraz później. Owszem, nastolatki interesują się sobą, bawią się w chodzenie, ale to nie jest nic poważnego ani prawdziwego.

Dziewczyny w tym wieku są w rzeczywistości jakby kilka lat starsze od chłopaków rówieśników. Wy już marzycie o byciu we dwoje, o planach, o czułości, a chłopcy są jeszcze dziecinni, wolą się wygłupiać, podrywać, zaczepiać, ale nie chcą odpowiedzialności za drugą osobę. Prawdziwe i poważne chodzenie
to jakby życie za dwoje. Za dwoje się martwić, cieszyć, dzielić każdy kłopot. Tymczasem nastolatek często nie radzi sobie ze swoimi problemami, a tu ma jeszcze mieć na głowie dziewczynę, która w dodatku ma zupełnie inną psychikę i potrzeby. To dla chłopaka za trudne. On zrywa, chociaż
często nie rozumie dlaczego. Znam wiele par, które najpierw miały takie burzliwe odejścia.
Raz ucieka przed uczuciem dziewczyna, raz chłopak. Jeśli jesteście sobie przeznaczeni, to i tak będziecie razem. Ale możliwe, że każde z Was ma przeznaczonego kogoś innego.
Ja dobrze pamiętam, że 14- latka marzy o miłości i tęskni za nią. Ale dla Waszego dobra rzadko powstają wtedy trwałe pary, bo nie dorośliście jeszcze do rozwiązywania trudnych problemów.
Trzymaj się, módl się o dobrego chłopaka i to mocno oraz szczerze. Te smutki wytrzymasz, bo człowiek jest silny i nie dostaje krzyża, którego by nie udźwignął. Nie pokazuj cierpienia, nie narzucaj się mu, głowa do góry, uśmiech na twarz.
Miłość przyjdzie sama pewnego dnia. Ale świat jest zbyt piękny, bo go tracić na smutki, żale, płacze. Zamartwiając się, stracisz radości przeznaczone dla Twojego wieku.



Więcej listów:

zadaj pytanie...