Dobrym Polem nazywało się miejsce niedaleko Legnicy, na którym 9 kwietnia 1241 roku rycerstwo śląskie zastąpiło drogę Tatarom. Słońce stało już wysoko na niebie, kiedy książę Henryk dał znak do ataku oddziałowi krzyżowców. Zbrojni zakonnicy – krzyżacy i templariusze – pochylili kopie i nabrawszy rozpędu uderzyli z łoskotem w szeregi najeźdźców. Zamierzali przebić szyk tatarski na wylot i zawróciwszy, uderzyć z tyłu. Pierwsza linia pękła natychmiast, a szarżujący pancerni wbili się w środek szyków tatarskich. Tych jednak okazało się zbyt wielu. W efekcie oddział został otoczony, ale rycerze dobywszy mieczy, bronili się dzielnie. Książę rzucił im na pomoc hufce krakowskie i opolskie.