wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 476 | WYNIKÓW
Problem z przyjaciółkami
Miałam super przyjaciółkę. Spędzałyśmy razem przerwy i często rozmawiałyśmy. Od jakiegoś czasu przyjaźni się z nowymi dziewczynami. Obgaduje mnie i ośmiesza. Na szczęście koleżanki to widzą i nie jestem sama. Nie chcę już tej przyjaźni, ale jak się bronić? Jestem nieśmiała, więc mam z tym problem.
11-latka
Problem "samotnej wyspy"
Niektóre zachowania moich rówieśników mnie odpychają (siedzenie nieustannie z nosem przed ekranem, obgadywanie innych, picie, palenie itd. Przed to czasami wydają mi się nudni i sama siebie pytam, czy naprawdę chciałabym mieć takich przyjaciół. Przez to czuję się czasami bardzo samotna. Ogromną
popularność zyskuję za to, gdy ktoś potrzebuje pracy domowej albo dowiedzieć się, co było na ostatnim sprawdzianie. Mieszkam w odległej miejscowości, czuję się jak samotna wyspa z moimi wartościami i zachowaniem.
Licealistka
Nie wtrącajcie się
Poznałam chłopaka w 5 klasie i bardzo przyjemnie mi się z nim rozmawiało. Potem koleżanki wszystkim rozpowiedziały, że "jesteśmy razem" i wtedy zaczęły się problemy. Chłopak odsunął się ode mnie, zaczął unikać i nie rozmawialiśmy. Koleżanki postanowiły to naprawić, ale to odsuwało nas jeszcze bardziej. W gimnazjum koledzy stwierdzili, że wybrałam tę klasę z jego powodu, a to nieprawda. Próbowałam mu wszystko wyjaśnić na portalu, ale nie chciał. Co powinnam zrobić, żeby nie utracić tak wartościowego człowieka?
Gimnazjalistka
Ciągłe dołki
Zaczęłam biegać, mam wrażenie, że pomału nabieram pewności siebie. Niestety, zauważyłam, że dobra postawa trwa "do czasu". Staram się, planuję, zdrowo odżywiam, ćwiczę, modlę się i zawsze następuje trach. Albo dołek, albo porównywanie siebie do ogarniętych życiowo. Gdzie tam moje wyjście w góry w porównaniu do ich podróży. Czy praca nad sobą ma sens, jeśli mam wrażenie że zawsze wracam do punktu wyjścia - "dołka upodlenia" z płaczem, słodyczami, niewychodzeniem z domu i marnowaniem czasu przy komputerze?
Licealistka
Wokół mody
W mojej poprzedniej klasie koleżanki przywiązywały bardzo dużą wagę do ubioru, były tak zwanymi „księżniczkami”. Starałam się im dorównać. W gimnazjum tego nie ma. Rodzice nauczyli mnie (czego jestem im wdzięczna), żebym była skromna. Mogę mieć to, co chcę, ale też są jakieś granice. Marzę o nowych butach. Koleżanka z dawnej klasy ma ich sporo i czasami odczuwam zazdrość. Dla mnie ważne jest to, jak mnie odbierają.
14-latka
Już nie płacz...
Mieszkamy w dwóch końcach Polski, poznaliśmy się na forum pasjonatów, on pierwszy się odezwał. Pisaliśmy codziennie, okazało się, że mamy wiele wspólnych zainteresowań. Potem były rozmowy przez telefon. Zaczął wyraźnie dawać do zrozumienia, że czuje coś więcej. I ja też poczułam. Aż nagle podesłał mi zdjęcia z inną dziewczyną. Później poprosił o radę, co może jej podarować. To był cios. Nigdy nie byłam tak zraniona. Piszemy dalej, ale chciałabym zerwać tę znajomość, bo za bardzo mnie to wszystko boli, ale nie potrafię. Płaczę.
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Dzieci idą do nieba
- Prawo a miłość bliźniego
- Załącznik #9471725
- Roraty 2025: Z papieżem Leonem czekamy na Jezusa
- Dołącz do dzieci z całego świata
- Polacy zadecydowali. Od 2026 tylko czas letni
- Jesteśmy jak naczynia połączone
- Na ratunek duszom - już jest nowy numer
- Różne pożegnania
- Tajny tunel otwarty
