wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8666 | WYNIKÓW
Refleksje samotniczki
Jestem typem samotnika. Od dziecka lubiłam bawić się sama. Często słyszałam: "czemu nie pójdziesz do dzieci? czemu nie pobawisz się z koleżanką?". I szłam, bawiłam się z dziećmi, ale jeśli miałam okazję, czmychałam w jakiś kąt, gdzie za towarzyszkę zabaw służyła mi moja wyobraźnia. Nie pamiętam, żebym nudziła się sama ze sobą. I tak jest do teraz- nawet jeśli nic aktualnie nie robię, to zawsze nad czymś się zastanawiam, o czymś rozmyślam. Tymczasem panuje jakieś straszliwe parcie na posiadanie znajomych, towarzystwa, na zabawę. Pod koniec gimnazjum dałam sobie wmówić, że to moja wyłączna wina, że nie posiadam dużego grona znajomych, że nie wychodzę często, nie bawię się i nie imprezuję- co więcej, że to jest czymś wielce nagannym i powinnam "czym prędzej to zmienić, żeby nie być dzikusem!". A bycie dzikusem jest nielegalne.
Przełamać nieśmiałość
Mam wakacyjną pracę. Zwróciłam uwagę na sympatycznego chłopaka. Pierwsza wymiana spojrzeń... Teraz on się we mnie intensywnie wpatruje, a ja nie wiem, jak się zachować. Chciałabym go poznać... Może jakbym się uśmiechnęła to sam by zrobił pierwszy krok bo widziałby że daję mu jakby "pozwolenie"? Tylko tak jak mówiłam, wstydzę się bardzo. Jak mam ten strach przełamać?
17-latka
Najpopularniejsze
- Maryja wolna od grzechu pierworodnego
- Odnaleźć odwagę
- Kopalnia soli " Kłodawa "
- Roraty 2025 - Warszawa-Tarchomin
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Roraty z Papieżem i "Małym Gościem"
- Ulubione filmy papieża
- Rusza polska sztafeta Betlejemskiego Światła Pokoju
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
- Adwent i święta szybko miną. Tęsknota pozostanie. Do końca życia.
