wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1704 | WYNIKÓW
Wejdź do wieży luster
Na początku niełatwo było mi się przystosować do klasy. Zawsze muszę poznać, żeby dopiero nawiązywać relacje. Gdy mam szansę porozmawiać z osobą z klasy, z którą wcześniej nie rozmawiałam lub rozmawiałam mało, mam pewne opory. Stresuję się. Co prawda dawniej było gorzej, teraz jest o wiele lepiej. Chyba boję się i podświadomie nie chce nawiązywać nowych relacji. Najbardziej boję się początku, kiedy ludzie się poznają. Potem jest już łatwiej. Na początku trzęsą mi się ręce. Mam tego dosyć.
Licealistka
Zamieszanie na cmentarzu
Jest takie fantastyczne stare przysłowie, które przypomina ludziom, że na świętego Judy czas opatrzyć psom budy. Jasne, że w mieście psich bud raczej nie ma, ale czasami, gdy wyleguję się na kanapie, gdy dziewczynki słysząc świszczący za oknem wiatr przykrywają mnie dodatkowo kocem, to myślę, że psach żyjących w zupełnie innych warunkach.
Zwiedzanie i bieganie
Czasami życie układa się dziwnie. Na przykład tydzień temu dziadek z dziećmi zawołali mnie do samochodu, że jedziemy na wycieczkę. Szalałam, skakałam na wszystkich razem i każdego osobno. Chyba wiecie, że my- psy- potrafimy pokazać, jak bardzo się cieszymy. Od uśmiechniętego pyska po ogon wirujący jak szalony. Próbowałam usiąść w foteliku Zuzi, ale zostałam przywołana do porządku. Naciągnęłam szyję, by jak najszybciej się zorientować, dokąd jedziemy.
Odpuść
5 lat temu zakochałam się - ministrant, rok starszy, inteligentny, zabawny, co prawda nieco specyficzny ale jako 9 - latka nie widziałam jego wad, zresztą do niedawna wciąż tak było. Ostatnio dostrzegam jego wady. Nachodzą mnie wątpliwości, czy to uczucie po prostu nie gaśnie. A ja się boję. Mam okropny mętlik w głowie. On jest obojętny. Dołączyłam do wspólnoty, w której on jest od lat i mam wrażenie, że on jest z tego niezadowolony. Zachowuje się w stosunku do mnie inaczej niż do każdej innej osoby, trzyma dystans, nie zachowuje się normalnie. Tylko w kościele spogląda na mnie. Chciałabym normalnej, koleżeńskiej choćby relacji. Nie wiem, czy on jest gotowy i czy to ma w ogóle sens. Czy mogę, czy mam jakiekolwiek prawo i możliwości, żeby o nas, o naszą relację walczyć
14-latka
Koniec z poddaństwem
Przyjaciółka często mi dokucza. Zmusza mnie, żebym ,,nie była kujonką". Stosuje przemoc wobec mnie, dokucza mojej młodszej siostrze, śmieje się, że jestem dziecinna. Zależy mi na przyjaźni z nią. Nie chcę mówić rodzicom, bo kazaliby mi przestać się z nią przyjaźnić. Myślałam o rozmowie ze szkolnym psychologiem. Wiele razy mówiłam jej, że powinna się choć trochę zmienić, ale nic z tego. Ostatnio zaprzyjaźniłyśmy się z dwoma innymi dziewczynami. Są takie jak ona, ale nie aż tak agresywne i milsze, ale ona spędza z nimi coraz więcej czasu. Zachowują się tak, jakby nie chciały mnie w swojej paczce. Mogę albo pozostać z nimi, albo dołączyć do jeszcze gorszych dziewczyn. Są jeszcze dziewczyny podobne do mnie. Uważają, że bardzo się zmieniłam, nie lubią mnie. Poza tym one są w szkole nielubiane i wszyscy by mnie wtedy wyśmiali. Nie wiem co zrobić.
Niepewna
