wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7009 | WYNIKÓW
Mocne oskarżenia
W mojej rodzinie już od dawna kiełkuje nienawiść. Mama ma problem z przekleństwami. Ostatni jej wybuch to moja wina, bo nie chciałam jej pomagać przed wigilijną wieczerzą. A potem mama jak gdyby nigdy nic, więc płakałam pół wieczoru. Dzielenie się opłatkiem. Nie chciałam tego. Kiedy czegoś nie wiem lub nie umiem zrobić, to rodzice krzyczą, poniżają mnie, mówią, że sobie w życiu nie poradzę. Zaczynam powoli w to wierzyć. Jedyną moją pociechą jest szkoła. Tam doceniają mnie przede wszystkim nauczyciele ale też koledzy i koleżanki z klasy, bo jestem wzorową uczennicą. Dlaczego moi rodzice tego nie widzą?
Nastolatka
Jak pomóc przyjaciółce?
Chodzimy z przyjaciółką do tej samej klasy w liceum. W gimnazjum chodziłyśmy do równoległych klas, więc nie zauważyłam, kiedy pojawiły się jej problemy z nauką. Chociaż byłam świadoma, że nie ma najlepszych ocen. Zdziwiło mnie, jaki wybrała profil. Teraz zbiera prawie same jedynki. Denerwuje mnie lekceważenie przez nią tej sprawy. Ja wiem, że ona mogłaby mieć spokojnie te 2 z przedmiotów typowo ścisłych, a z innych 4 i 5, ale gdyby jej się chciało. Stała się infantylna i rozkojarzona. Nie mogę jej pouczać, bo uważa, że ja nie zachowuję się lepiej. A mi zależy na szkole, na niej, nawet na jej ocenach. Jej rodzice nic nie wiedzą. Liczę, że się obudzi, ale pewnie będzie za późno i zawali semestr. Co mam robić?
Licealistka.
Można marzyć?
Poznałam chłopaka na obozie. Nie wiem, ile może mieć lat, a tak naprawdę, to nie jestem pewna, co do jego imienia. Podzieliłam się tym co czuję z przyjaciółką, a ona od razu mi powiedziała, że jej też się on podoba. Nie kłóciłyśmy się o niego, tylko rozmawiałyśmy o nim. Trzy razy rozmawiałam z nim, chociaż to ja zagadnęłam dwa razy. Dowiedziałam się, że w przyszłym roku też jedzie na ten obóz. Czy jest sens mieć nadzieję, że mnie pozna? Przyjaciółka przy posiłkach siedziała przodem do niego, a potem mówiła, że prawie ciągle na mnie patrzył. Mam wyrzucić go sobie z głowy?
12-latka
Zachowanie na lekcji
Dzisiaj na lekcji religii usiadłam z kolegą, który uchodzi za rozrabiakę. Przegadaliśmy całą lekcje jak 3/4 klasy. Niepotrzebnie wypaliłam też, gdy ksiądz mówił, że Karolina Kózkówna była prostą dziewczyną ze wsi, a ja na cały głos, że przecież nie była prostą dziewczyną, bo każdy jest wyjątkowy. Wtedy ksiądz się zdenerwował i wpisał tym osobom, które rozmawiały uwagi.Po lekcji podeszłam do księdza i przeprosiłam go i powiedziałam, że jeśli sądzi, że uwaga mi się należy, to żeby to zrobił. Teraz mam straszne wyrzuty sumienia, że tak wypaliłam. Czy księdza zachowanie było ok? Jak uniknąć kolejnych sytuacji?
Gimnazjalistka, klasa III
Brakuje uskrzydlenia
Jest pewien chłopak. Kocham go, nie jest to na pewno żadne szczeniackie zauroczenie. On niby coś tam wie. Kiedy jestem sama w domu, płaczę bez przerwy. Bez niego czuję jedną wielką pustkę. Myślę o nim w każdym momencie. Czasem przyłapuję go na patrzeniu na mnie, a wtedy on ucieka spojrzeniem i odwrotnie. Rzadko utrzymujemy kontakt wzrokowy. Kiedyś byliśmy na płaszczyźnie koleżeńskiej, ale teraz nie mówi nawet cześć. Widuję go głównie w kościele. Jeśli mogłabym o tym uczuciu zapomnieć, zrobiłabym to bo dla niego, dla nas obojga tak byłoby lepiej. Ale nie potrafię, nie mam siły.
13-latka
Noworoczne refleksje
Nie mam sprecyzowanych planów na swoją przyszłość. Chcę podjąć się zawodu, w którym będę miał kontakt z ludźmi. Nie chcę narażać mojej rodziny na koszta, dlatego staram się zapomnieć o renomowanych uczelniach. Chcąc odciążyć domowy budżet wybrałem pobliskie liceum. Mam rodzeństwo kocham je. Nie rozumiem szufladkowania ludzi i ,,lansu'' na podstawie ukończonych uczelni czy zasobności portfela. Jeżeli będzie się ambitnym można osiągnąć cel. Chcę być dobrym człowiekiem. Nie piję, nie palę, dlatego niektórzy znajomi patrzą na mnie z półuśmiechem. Nie przeszkadza mi to. Zastanawiałem się nad medycyną ,ale najbliższy uniwersytet z tym kierunkiem jest daleko, a koszta mówią same za siebie. Mam nadzieję, że odnajdę swoją drogę.
17-latek
Samotna i wyśmiana
Lubię biegać i ćwiczyć na wf, ale jak jest gra zespołowa, to się strasznie boję. Kiedy gramy na siatkówce, to jak nie przebiję piłki to koleżanki, zaraz mnie wyśmiewają i krzyczą na mnie używając nieraz wulgaryzmów. Kiedy jakaś popularna osoba w klasie przebije to tylko mówią, że nic się nie stało. Mnie nigdy nie pocieszają. Czasami chce mi się płakać na wf. Dziewczyny tak naprawdę mnie nie lubią. Udają, że lubią kiedy chcą ode mnie odpisać zadanie domowe, którego nie chce im się zrobić. Na przerwach jak próbuję do nich zagadać, to one mnie ignorują. Zawsze siedzę na przerwach sama i cicho.
Uczennica klasy IV
Ferie i inne chwile w ramach
Tylko Pana Boga, Jego Miłości nie można sfotografować i oprawić w ramki. Przechodziłam kiedyś w jednym z miast przez urokliwy most nad niewielką rzeką. Na poręczy mostu jedna przy drugiej wisiały kłódki. Wielkie, małe, kolorowe i… zardzewiałe. Na niektórych wypisane imiona: Jacek + Agatka ≈ wielka miłość, na innych tylko inicjały: M. K. 22 V 2011 r. – to chyba data ich zakochania się albo poznania, albo zaręczyn, albo może – co daj, Panie Boże – ślubu. Podobno są to kłódki miłości na wieki – tak mówią zakochani i kluczyki wrzucają w głębiny przepływającej przez miasto rzeki.
Ściąganie, odpisywanie
Jestem dobrym uczniem, dlatego wielu kolegów prosi mnie, bym dał im odpowiedź lub przepisał zadania. Czasem podpowiem jakieś 2 słówka na sprawdzianie lub zdarza się, że wytłumaczę, jak coś obliczyć. Zdarza się, że dam odpisać prace domową, ale zwykle robię to dlatego, że ktoś sie napracował i nie starczyło mu czasu na ten przedmiot. Uważam, że w ten sposób to jeszcze uczciwie, bo te osoby są ambitne i nie chcą dostać złej oceny. Czasem mówię, że jak chcą jakieś zadanie, to ja im je wytłumaczę. Czy to jest w miarę w porządku?
Nastolatek
Męczący kolega
W klasie jest chłopak, który wszystkim dokucza, kłamie, nigdy nie ma książek czy zeszytów, zadań brak, a gdy rozrabia na lekcji i jakiś nauczyciel go upomni zaraz mówi że on już nie będzie, że to się nie powtórzy, jednak prawda jest inna. Trwa to 5 lat, od zerówki, jednak interwencje rodziców nie pomogły, pani wychowawczyni
też. Strasznie mnie denerwuje, nie raz chciałam go rozszarpać na strzępy, lub sprać. Jestem przewodniczącą klasy, chcę coś zrobić. Temat wyszedł na polskim i pani była zdziwiona, że mamy taki problem.
5- klasistka
Najpopularniejsze
- Ruszyła kolejna edycja Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom
- Morskie oko zamarzło
- Panie, nie jestem godzien
- Załącznik #9514778
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Kopalnia soli " Kłodawa "
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Ulubione filmy papieża
- Jest nowa książka Franka fałszerza
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
