Kościół zna tylko jednego świętego o tym imieniu. Imię łacińskie, pochodzące od nazwy miasta Caieta, oznacza mieszkańca Kajety.
Kajetan urodził się we włoskim mieście Viacenza w 1480 roku. Jego rodzicami byli Kasper i Maria Porto, a ponieważ ojciec Kajetana pochodził z Thieny, świętego często też nazywa się Kajetanem z Thieny.
Kajetan w 1504 roku uzyskał w Padwie doktorat z prawa rzymskiego i kościelnego. W 1506 roku przeniósł się do Rzymu, gdzie na dworze papieskim pełnił funkcję protonotariusza papieskiego. Dwa lata później został mianowany proboszczem w parafiach Malo i Bressanvido. W tym czasie był taki zwyczaj, że proboszczem mógł być mianowany człowiek świecki, żeby mieć źródło utrzymania, ale oczywiście obowiązki duszpasterskie wypełniali kapłani. Kajetan odwiedzał szpitale i przytułki dla ubogich, które starał się w miarę możliwości wspierać.
Dopiero w wieku 36 lat Kajetan zdecydował się przyjąć święcenia kapłańskie. Szczególne nabożeństwo miał do Dzieciątka Jezus. Do dnia dzisiejszego figurka Dzieciątka Jezus św. Kajetana słynie jako cudowna.

W 1520 roku Kajetan powrócił do Viacenzy. Bardzo dużo pracował z ludźmi: głosił kazania, spowiadał, prowadził katechizację dzieci i młodzieży, a także odwiedzał chorych i ubogich w szpitalach i przytułkach. Wokół niego zaczęli się gromadzić uczniowie, którzy wspomagali go w jego pracy.
W 1523 roku Kajetan powrócił do Rzymu, a w rok później papież zatwierdził powstanie nowego zgromadzenia zakonnego, założonego przez św. Kajetana. Zakon nazywał się Kanonicy Regularni, ale od imienia założyciela nazywano go również kajetanami; używano również nazwy teatyni. Wśród pierwszych braci tego zakonu znalazł się także późniejszy papież Paweł IV.
W 1527 roku cesarz Niemiec i król Hiszpanii Karol V, chcąc zemścić się na papieżu Klemensie VII, najechał Rzym i splądrował miasto. Św. Kajetan był przez pewien czas więziony.
W tym czasie teatyni wsławili się niezwykłym poświęceniem w opiekowaniu się chorymi podczas zarazy 1528–1529. Zakon rozrastał się, zaczęły powstawać nowe placówki.
W 1547 roku w Neapolu wybuchła wojna domowa. Święty Kajetan miał prosić Pana Boga, by przyjął ofiarę jego życia dla zahamowania rozlewu krwi. Pan Bóg widać przyjął ofiarę, ponieważ 7 sierpnia tego roku Kajetan umarł.
Beatyfikacji dokonał papież Urban VIII w 1629 roku. Kanonizował Kajetana w 1671 roku papież Klemens X. Relikwie św. Kajetana złożono w okazałym grobowcu w kościele S. Paolo Maggiore w Neapolu, gdzie spoczywają do dzisiaj.