Jestem przekonana, że rodzice byliby bardzo zdziwieni, gdyby im ktoś powiedział, że nie powinni identycznie traktować obu córek. Robią to nieświadomie i oczywiście w dobrej wierze.
Rodzice na ogół nie lubią, gdy im ktoś zwraca uwagę w sprawach wychowawczych. Przecież wydaje im się, że robią wszystko idealnie, przecież się starają.
Dlatego sprawa jest trudna, ale trzeba próbować.
Wyjścia:
1. Trzeba pomyśleć, czy jest w rodzinie ktoś, kto by to rodzicom wyjaśnił, zwrócił im uwagę, że nie powinni Was traktować jednakowo, że jednak Ty jesteś starsza, a siostra sporo młodsza.
2. Zawsze warto spokojnie od czasu do czasu powtarzać im, że jesteś starsza, że nie jesteś małym dzieckiem i prosisz, by nie równali Was w traktowaniu. Ale ważne, byś nie krzyczała, nie obrażała się, nie żądała. To trzeba mówić spokojnie, logicznie i nie roztrząsać. Krótko, przerwać i na drugi dzień znowu. Jeśli o jakiejś sprawie wciąż i wciąż się mówi, to jednak kropla drąży skały.
3. Spójrz na sprawę z punktu widzenia rodziców. Pewnie bywają zmęczeni, tak jest im łatwiej, jeśli siostrze popuszczą, a Tobie przykrócą. Nie miej do rodziców żalu. Jesteś w takim wieku, że każdy, każdy nastolatek ma pretensje do rodziców.
4. Udowadniaj rodzicom, że jesteś już coraz bardziej dojrzała. Że wypełniasz swoje obowiązki, że jesteś dobra dla siostry, potrafisz z nią znaleźć wspolny język, wprowadzasz ją w świat szkolny, zrób czasami coś sama, bez upominania. Zrób kiedyś rodzicom kolację....może inną niespodziankę.
5. Telewizji nie musisz żałować. Natomiast pomyśl, czy by nie wwprowadzić jakiś Waszych rodzinnych
zwyczajów, to cenniejsze niż tv. A może wprowadzicie z siotrą wieczorne rozmowy, żarty, śmiechy. To będziecie po latach wspominały z największym rozrzewnieniem. Ty jesteś dla niej wzorem, miej ciekawe pomysły, jak urozmaicić wieczory.


Więcej listów:

zadaj pytanie...