Myślę, że jak większość nastolatek stawiasz życiu wysokie wymagania. Masz do tego pełne prawo. Każdy przecież chciałby mieć życie jak w telewizyjnej reklamie- słodka, cukierkowata mamusia, spokojny tatuś, luksus, kolory, czystość. Media pokazują tylko jedną stronę życia, tę błyszczącą i potem nasze własne rodziny wydają się takie beznadziejne, szare i tak bardzo dalekie od doskonałości.
Jesteś coraz starsza i próbuj już tak surowo nie oceniać świata. Nie skupiaj się tak mocno na sobie, ale myśl, co zrobić, by było lepiej, by coś malutkiego, ale dobrego zrobić.
W wydanej w zeszłym roku książce Musierowicz pt. Żaba „bohater” mówi o swoich bardzo niedoskonałych rodzicach, że są jacy są, ale są rodzicami i nie ma dyskusji. Inne przysłowie mówi, że rodziny się nie wybiera. Masz jaką masz, obserwujesz, uczysz się na ich błędach , postarasz się kiedyś nie powtarzać tego, co im się nie udało.
Jeśli chodzi o skupienie się na sobie, to dbaj o swój rozwój duchowy, intelektualny. Dojrzewaj czytając książki o problemach nastolatek, w każdej bibliotece znajdziesz ich mnóstwo. Może też idealizują życie, ale mogą sie przydać. Staraj się jakoś nie tracić kontaktu z końmi, może znajdziesz kogoś, kto też jeździ i rodzice Cię puszczą z koleżanką? Pamiętaj, że im więcej ma się zajęć, tym lepiej organizuje się czas, nie ma czasu na rozczulanie. Do różnych kółek zapisz się koniecznie, to bardzo rozwija, a podołasz, jak się dobrze zorganizujesz!.