Jak najszybciej do niej napisz SMS-a albo zadzwoń, że bardzo jej współczujesz, że brak Ci słów, by wyrazić to, co czujesz i jak bardzo chcesz pomóc. Zapytaj, czy masz do niej zadzwonić, czy masz do niej przyjść.
Gdy pierwszy raz ją zobaczysz, to przytul ją, powtórz raz jeszcze, że tak bardzo Ci przykro. Pozwól jej płakać. Nie powstrzymuj jej od płaczu. Jeśli potrafisz, to płacz z nią. Koniecznie zapytaj, czego ona od Ciebie oczekuje. To bardzo ważne. Powiedz, że nie wiesz, jak się zachować, proś, by ona mówiła, co masz robić. Może ma jakieś życzenia. Jeśli ona nie będzie potrafiła określić, czego chce, to rób i mów to, co Ci serce dyktuje, ale od czasu do czasu pytaj, czy jej to nie denerwuje. Powiedz, że jeśli cokolwiek będzie ją drażnić, to ma śmiało powiedzieć.
Zasady ogólne są takie:
1. Człowiek musi przeżyć żal, żałobę. Nie wolno zachowywać się tak, jakby się nic nie stało. Niektóre osoby chcą opowiadać o tym, inne nie. Dlatego możesz zapytać, jak to się stało, ale też zaznacz, że jeśli nie
chce, niech nie mówi.
2. Na przerwach zabieraj ją na spacery po korytarzu, wymyślaj jakieś sprawy do załatwienia, np w bibliotece, coś dla nauczycielek. Praca, zajęcie pomagają.
3. Człowiek nawet w ciężkiej żałobie ma prawo do uśmiechu, do odpoczynku, do odrobiny dobrego humoru. Dlatego klasa może zachowywać się normalnie. A po niej się zorientujecie, czy wesołość innych ją drażni, czy raczej ją męczy. W relacjach z koleżanką trzeba BYĆ SZCZERYM.
Jesteś świetną koleżanką. Dasz radę.


Więcej listów:

zadaj pytanie...