Podejrzewam, że mama w typowo kobiecy sposób sobie gdera. Kobiety tak mają, podejrzewam, że też wnet zaczniesz, o ile już nie zaczęłaś. Mama chce się nad sobą poużalać. Nie wypomni niczego braciom, bo pewnie zaraz napyskują, wyjdą itd. Więc kompletnie nieświadomie mama wyżywa się na Tobie. Gdybym Twoją mamę znała i powiedziała jej o tym, byłaby zdumiona. Wniosek- nie miej do mamy żalu, nie bierz jej słów do serca. Natomiast nie rozumiem ostatnich zdań, że mama Cię nie szanuje i brakuje Ci pokory. Uwierz mi, że można mieć do samej siebie szacunek nawet w najgorszych okolicznościach. Napisałaś, że wywiązujesz się z obowiązków. Jeśli tak jest, to wyprostuj się radośnie i bądź z tego dumna. Dajesz radę. Nie potrzebujesz wsparcia mamy, by odczuwać do siebie szacunek. To jest Twoje życie i Ty decydujesz o tysiącu drobiazgów.
Niedobrze, że nikt Cię nie szanuje. Może Ty się za bardzo starasz, zabiegasz? Poza tym to działa odwrotnie- ludzie zaczną Cię szanować, jeśli najpierw Ty będziesz siebie szanowała, będziesz o sobie dobrze myślała,
będziesz lubiła różne swoje cechy.
Np dyskoteki. Jeśli nie chodzisz , bo nie chcesz i nie lubisz, to dobrze. Ale uszanuj to, że inni lubią chodzić i nawet dobrze się bawią. Nie powinno być tak, że nie chodzisz i potem słuchasz, co było, jesteś zazdrosna itd
Napisałaś, że brakuje Ci pokory. Chyba chodzi Ci o to, że chcesz być najlepsza, doceniona, chwalona. Wobec tego powiedz sobie dzisiaj, że znasz swoją wartość i dlatego nie liczy się, co inni mówią. Ty masz być z siebie zadowolona.Prawdziwa pokora polega na tym, że cieszymy się ze swoich zalet, godzimy się z wadami, nad którymi pracujemy, ale nie histeryzujemy. Pokora to radosne przyjęcie swojego życia, szukanie dobra w tysiącu drobiazgów.


Więcej listów:

zadaj pytanie...