Tak, to jest normalne w wieku dojrzewania. Hormony przygotowują się do wielkiej i trudnej pracy i rozstroiły Twój organizm. Za 3 lata / mniej więcej/ wszystko wróci do normy. Lecz skoro my wiemy, że takie rzeczy się z nami dzieją, wiemy, co jest przyczyną, to jednak należy z tym walczyć, ustalić sobie pewne nieprzekraczalne granice.
Tylko zwierzęta poddają się instynktowi. My to istoty rozumne i trzeba z rozumu robić użytek.
Najlepsza bronią do walki z rozdrażnieniem jest dobry humor i kpina z siebie samego. To jest trudne, ale możliwe, przynajmniej tak mocno, jak tylko dasz radę.
Pamietaj, że te problemy uderzają głównie w Ciebie. Obrażanie najbardziej Ciebie męczy, to Ty zrobisz się niemiła i nielubiana. Dlatego gdy już zaczniesz się obrażać, to próbuj się zaśmiać, obrócić wszystko w żart. Wtedy Tobie będzie milej.
Absolutnie nie wolno sobie pozwolić na ulgę w nauce. Bo znowu Ty ucierpisz na tym najmocniej. To bardzo łatwo przestać się uczyć. Ale nadrobienie zaległości to już gorzej. Dlatego wściekaj się, ale ucz się, zagryź zęby i nie popuszczaj w nauce.
Nastolatek bardzo mocno wszystko przeżywa. Emocje sa tak silne, że ma się wrażenie wybuchu, który może wnet nastąpić. Dlatego bardzo polecam wyszukanie swoich sposobów na pozbycie sie złych emocji. Jedni biegają, inni jadą szybko na rowerze, inni rzuają piłką, a najlepiej kopią. Dobra
jest pływalnia. Dorośli chwalą wszelkie prace w ogrodzie, mówią, że ziemia wyciaga złość. Niektórzy mają coś do uderzania- jakąś twardą poduszkę. Mocny i głośny śpiew też może pomóc. Hormon szczęścia uwalnia się w człowieku, jeśli tylko zgodzimy sie na mocny wysiłek, bez oszukiwania.
Niektórym pomaga prowadzenie pamiętnika, w którym wylewa z siebie żale. Nalezy pamiętać, że przyczyna złości tkwi w nas, tylko nie lubimy się do tego przyznawać i oskarżamy wszystkich dokoła.



Więcej listów:

zadaj pytanie...