Gdziekolwiek się nie ruszę, to w kółko ten sam problem. Wiem, że nie przekonam Ciebie, że nie
warto płakać. Młodsi chłopcy są bardzo ciekawi, o co chodzi w tym chodzeniu z dziewczyną, w tym całym
zamieszaniu wokół uczuć. A gdy już to rozgryzą, gdy czują, że to dzielenie z kimś życia, że to nie tylko radości, ale też podwójne kłopoty- to uciekają od odpowiedzialności. Wielu 18-letnich chłopaków jest jeszcze bardzo niedojrzałych emocjonalnie.
Wiem, jak to przeżywasz. Dziewczyn mających podobny problem jest mnóstwo. Radzę, byś się jednak pozbierała. Niestety, z różnych względów chłopcy mają w sobie wielki lęk przed dojrzałością i przed odpowiedzialnością. Znam kilka energicznych dziewczyn, które w miarę spokojnie przyjęły propozycję "odpoczynku" i natychmiast zaczęły wychodzić z domu, spotykać się z kolegami. Jeden natychmiast wrócił i przepraszał. Ale pewności nie ma. Inna znana mi para zaczęła się wzajemnie ranić i już nie mogli do
siebie wrócić, za dużo przykrości sobie zrobili....
Moja rada:
Wypłacz się, a potem otrząśnij się, bo on nie jest wart Twoich łez. Z pewnością masz wsparcie w koleżankach. Masz prawo do śmiechu, do radości, do spotkań. Wychodź z domu, poznasz jeszcze wielu chłopaków. Może inny jest Ci pisany, a może jeszcze do siebie wrócicie. Ale trzeba być silną, mieć swoje zainteresowania, grupę przyjaciół. Trzymaj się.



Więcej listów:

zadaj pytanie...