Mieszkając w Japonii, nie można niezauważyć, szczególnie w małych górskich świątyniach, posągu Jizo. Widać go też na cmentarzach, wśród pół ryżowych, na ulicach wielkich miast, na skrzyżowaniach dróg. Jizo to sympatyczny posąg w mnisich szatach z ogoloną głową, często ubierany w dziecinne czerwone śliniaczki i fartuszki oraz czapeczki. U stóp figurki zawsze można zauważyć piramidki układane z drobnych kamieni. A więc trop był dobry. Piramidy z kamieni u stóp Matki Bożej to prezent japońskich dzieci.

Znaczenie jest jednak głębsze. Stara buddyjska zasada głosi, że swoje zasługi, dobre uczynki – nawet najmniejsze – można przekazać na konto bliźniego. Tak właśnie zrobił Jizo. Poświęcał się szczególnie biednym i dlatego stal się opiekunem błądzących grzeszników. Nie tylko za życia, ale też po śmierci. Tradycja głosi, że Jizo działa nad brzegiem rzeki piekielnej, do której dostają się po śmierci dzieci i niemowlęta rodziców wpadających w rozpacz, zamiast modlić się o lepsze życie dla zmarłych pociech.

Dzieci w intencji swoich rodziców budują nad brzegiem rzeki piramidki. W nocy jednak wszystko niszczą demony, które pozostawiają po sobie strach. Pociechy, bojąc się, płaczą. Wtedy przychodzi z pomocą dobrotliwy Jizo. Udziela schronienia w fałdach swoich szat, tuli, pociesza i uspokaja. Posąg Jizo często trzyma w ręce kamień, który ma moc spełniania życzeń.

W naszym rejonie Jizo jest zaangażowany do opiekowania się podróżującymi. Miesiąc temu zauważyłam w Aboshi przed mostem nowego Jizo, odlanego z betonu, z prośbą o bezpieczeństwo ruchu. Jako sztuczny policjant Jizo ma różne możliwości. Nawet jeżeli głupota kierowców okaże się silniejsza, Jizo chętnie będzie przewodnikiem w drodze na tamten świat.