To nie ja złapałem Pana Boga za nogi. To On sam mnie złapał. To ogromna łaska, niezasłużona. Wiem o tym. Często się zastanawiam, czy wszyscy mają szansę na taką łaskę? A może tylko niektórzy? Ja zacząłem się buntować i przestałem chodzić do kościoła na początku lat dziewięćdziesiątych, tuż po upadku komunizmu. Przeszkadzał mi wtedy język Kościoła, pełen polityki, triumfalizmu. Dlaczego wróciłem? Przyjaciele spotkali mnie ze znakomitym księdzem: Stefanem Czermińskim. Długa spowiedź a potem kolejne rozmowy. Zostałem.