Ja

Nigdzie mistrzem
Lecz adeptem
Jestem

Tu coś umiem
Tam już nie

Czym ja tedy
Kim ja będę
Co jak swoje mam traktować
Gdziem tak dobry
Bym mógł mówić
Że to moje



Ulubieniec

Kochasz
Nagle nikt Cię nie lubi



Miron

Nie zrozumiem
Tak od razu

Ale jesteś jakoś podobny
Jak najlepszy kolega
Czytasz we mnie
A ja w Tobie
Jak w lustrze

Choć nigdy całkiem tak samo

Zmiana nastroju

Radosny promień przyszłość zwiastuje
Chęci na nowo do ciała przychodzą
Dusza niemalże w niebo wstępuje
Ręce ku górze wdzięcznie się wznoszą.

W czas kilku godzin wszystko się zmienia
Smutki odchodzą, radość nadchodzi
Wspomnienie tedy jakiego imienia
Dobrą myśl miast złej łatwo przywodzi.

Nigdy na stałe, czas to nietrwały
Radość nie będzie wiecznie mieszkała
Zejdą się znowu smutku nawały
Lecz aby tamta ciągle wracała.