Płatki śniegu powstają w chmurach i nie są zamrożonymi kroplami deszczu. W kawałkach lodu (gradzie) pojedyncze cząsteczki wody są nieuporządkowane. Płatek śniegowy to kryształ lodu, czyli struktura uporządkowana. Co to znaczy? Tylko tyle, że w krysztale (nie tylko lodu, ale w każdym) każda cząsteczka ma swoje miejsce.

WILGOĆ I MRÓZ
H2O, czyli dwa wodory i jeden tlen, to cząsteczka wody. Jedna łączy się z drugą, z trzecią… cząsteczki wody nie łączą się w nieskończenie długie łańcuchy. Grupują się po sześć. Atomy tlenu z sześciu cząsteczek wody są na wierzchołkach sześciokąta, a atomy wodoru (razem 12) znajdują się w jego wnętrzu. Takie „wodne” sześciokąty fizycy nazywają komórkami elementarnymi kryształu lodu. W czasie zamarzania kolejne komórki elementarne łączą się z poprzednimi komórkami. To, w jaki sposób się łączą i jak szybko się łączą, zależy od warunków, w jakich płatek śniegu powstaje. Inaczej rośnie, gdy jest wilgotno, inaczej, gdy jest sucho. Duże znaczenie ma także temperatura.

SZEŚĆ KĄTÓW
Zmienność warunków, w jakich płatki śniegowe rosną, spadając na ziemię (rosną, bo kolejne „lodowe sześciokąty” doklejają się do już istniejących) powoduje, że właściwie każdy z nich jest inny. Nie ma dwóch takich samych płatków śniegu. Ale wszystkie płatki mają wspólną cechę - sześć kątów. Dlaczego? Bo właśnie sześć kątów ma podstawowy klocek, z którego zbudowane są płatki. Gdy spadną na ziemię, są piękne tylko przez chwilę. Są tak delikatne, że spadające na nie kolejne warstwy śniegowego puchu swym ciężarem je rozgniatają. I tak kończy się krótkie, ale piękne życie płatka śniegowego