Najwcześniejsze świadectwo udomowienia psa pochodzi sprzed ponad 14 tys. lat - informują naukowcy na łamach "International Journal of Osteoarchaeology".

W roku 1873 w szwajcarskiej jaskini Kesslerloch odkryto fragment górnej szczęki należącej prawdopodobnie do psa. Od tego czasu trwał spór, czy rzeczywiście jest to kość psa, czy może wilka.

Najnowsze analizy anatomiczne i datowanie, przeprowadzone przez zespół naukowców z Uniwersytetu w Tybindze w Niemczech, dowodzi, że kość należała do psa i pochodzi sprzed 14 100 - 14 600 lat.

Naukowcy w tym samym artykule dowodzą, że znaleziska z innych stanowisk archeologicznych, które uważano za starsze, są kośćmi wilków.

Według niektórych badań genetycznych, do udomowienia psa mogło dojść w południowo-wschodniej Azji. Inni genetycy uważają, że nastąpiło to w Europie Wschodniej lub na Bliskim Wschodzie.