Czaszkę najstarszego znanego przodka pandy wielkiej znaleziono w Chinach. Wiek czaszki ocenia się na co najmniej dwa mln lat.

Ailuropoda microta, bo tak nazywa się przodek pandy, był podobny do swojego współczesnego kuzyna, choć sporo od niego mniejszy. Podobnie jak on, żywił się bambusem.

Zwierzę mogło mieć około metra długości. Współczesna panda wielka mierzy przeciętnie co najmniej 1,5 m. Wielkość skamieniałej czaszki stanowi około 60 proc. wielkości czaszki jej współczesnego odpowiednika, ma też podobne cechy anatomiczne.

Można więc sądzić, że oba gatunki prowadziły podobny tryb życia - wnioskują naukowcy.

Ailuropoda microta żyła w wilgotnym, nizinnym lesie tropikalnym, gdzie dominowały bambusy.

Jest to jednocześnie najstarszy znany przedstawiciel linii pand. Wcześniej o istnieniu tego zwierzęcia wiedziano dzięki znaleziskom kilku jego zębów i kości.

Współczesna panda wielka (Ailuropoda melanoleuca) żyje w górskich rejonach centralnej części Chin, w okręgu Seszuan, Szensi, Gansu i na wschodnich obrzeżach Wyżyny Tybetańskiej.

Przez długi czas zaliczano ją do rodziny szopowatych (jako odległego krewnego pandy małej). Testy genetyczne wykazały jednak, że panda wielka jest spokrewniona z niedźwiedziami. Jej przynależność do drapieżnych nie ulega wątpliwości, pomimo ściśle wegetariańskiej diety.

Panda wielka należy do zwierząt na granicy wymarcia, głównie wskutek niskiej rozrodczości, ale również wskutek stopniowego ograniczania obszarów dla niej dostępnych. Szacuje się, że na wolności żyje dziś około 1,6 tys. pand.