„Mały Gość”: Dlaczego „Ślimak na pustyni”?

Wojtek Czuba: Mieszkam w Warszawie, to dość duże miasto. Do szkoły jeżdżę metrem, gdzie zawsze jest tłum, sporo ludzi. Kiedyś, gdy miałem kontuzję, musiałem się zatrzymać, jeździłem poza Warszawę na rehabilitację. Wtedy zauważyłem, że cisza jest taką przestrzenią, w której odkrywa się Obecność nie z tej ziemi, odkrywa się siebie, odkrywa się prawdziwe życie. Stąd porównanie do zatrzymania się, spowolnienia w życiu, stąd ślimak, stąd pustynia.

Postanowiłeś o Jezusie opowiadać w internecie. Dlaczego?

W momencie, kiedy to przeżyłem, coś tak wyjątkowego, poczułem, że nie mogę tego trzymać dla siebie, chować w skarpecie, że muszę z tym iść do ludzi!

Byłeś ministrantem?

Tak, byłem ministrantem w mojej parafii, natomiast żywego Jezusa spotkałem podczas ważnej dla mnie spowiedzi u ojców dominikanów. Pamiętam, że wszedłem do kościoła, stało kilka konfesjonałów, a do jednego była bardzo długa kolejka i ustawiłem się na końcu…

Zdałeś maturę. Jak godzisz naukę z głoszeniem Ewangelii i z obowiązkami domowymi?

Myślę, że to się naturalnie u mnie łączy. Jeśli ktoś ma jakąś pasję – czy piłka nożna, czy szachy – to potrafi to wszystko połączyć. Tam, gdzie mnie zapraszają, tam jadę i głoszę Jezusa, to moja pasja.

Co dalej?

Od kilku lat moim marzeniem jest, by zostać prezenterem telewizyjnym. Natomiast jeśli chodzi o studia, to na pewno filozofia. Filozofia pomaga być człowiekiem bardziej świadomym siebie.

Co chciałbyś powiedzieć czytelnikom „Małego Gościa”? Masz dla nich jakąś receptę na to, by być szczęśliwym?

Być może to proste, ale wydaje mi się, że szczęście daje życie blisko słowa Bożego. Bóg przecież po to stał się człowiekiem, by być blisko nas. I dobrze byśmy na to odpowiedzieli, byśmy chcieli być blisko słowa, blisko Niego.

Nie chodzi tylko o słowo zawarte w Piśmie Świętym. Być blisko Boga, to też być blisko ludzi, poznawać samego siebie, być blisko Kościoła. Mówiąc krótko: cieszyć się życiem, być ciekawym świata i drugiego człowieka.