Żeby poznać w pełni jego niezwykłość, zrozumieć funkcje i znaczenie, zerknijmy do obrzędów konsekracji ołtarza. Najpierw małe wyjaśnienie. Słowo „konsekracja” oznacza przeznaczenie jakiegoś przedmiotu lub osoby wyłącznie dla Boga. Na przykład siostry zakonne to osoby konsekrowane, czyli takie, które poświęcają życie służbie Panu Bogu. Podobnie ołtarz – to przedmiot, mebel, przeznaczony tylko do sprawowania liturgii lub adorowania Najświętszego Sakramentu. Panowie Ministranci, liturgia z obrzędem konsekracji ołtarza jest przejmująca i wyjątkowa. Jeśli mielibyście kiedykolwiek możliwość wzięcia udziału w takim wydarzeniu, to szczerze polecam. Nie pożałujecie. Liturgii konsekracji przewodniczy biskup. Na ołtarzu nie ma obrusa, kwiatów czy świec. Światła w kościele są zgaszone. Liturgia konsekracyjna rozpoczyna się po homilii śpiewem Litanii do Wszystkich Świętych. Potem w ołtarzu umieszcza się relikwie, najczęściej patrona parafii. To niezwykły moment.

Swoją drogą ciekawe, czy wiecie, czyje relikwie zostały złożone w ołtarzu Waszego parafialnego kościoła. Pełne symboliki jest też namaszczenie ołtarza krzyżmem świętym – olejem konsekrowanym w Wielki Czwartek. Biskup czyni to niezwykle starannie. Na rogach i na środku ołtarza krzyżmem świętym pięciokrotnie kreśli znak krzyża jako nawiązanie do pięciu ran Pana Jezusa. Następnie może rozmazać święty olej po całej mensie ołtarza. Konsekracja ołtarza jest ściśle związana z konsekracją świątyni. Biskup namaszcza ściany kościoła w czterech lub w dwunastu miejscach. Obrzęd ten przypomina prawdę o Kościele zbudowanym na fundamencie apostołów albo wskazuje na Ewangelię spisaną przez czterech ewangelistów. Już po namaszczeniu ważnym momentem jest okadzenie. Z ołtarza w pięciu miejscach wznosi się przyjemna woń kadzidła, symbolizująca ofiarę Chrystusa. Następnie ołtarz wyciera się nowymi ręcznikami w taki sposób, aby dokładnie zetrzeć święte krzyżmo. Ciekawostka: po liturgii ręczników nie oddaje się do prania – trzeba je spalić. Ołtarz nakrywa się nowym obrusem i stawia się na nim świece. Panowie Ministranci, na koniec dedykuję Wam fragment modlitwy towarzyszącej konsekracji. To moje życzenie, byście zawsze w ten sposób myśleli o ołtarzu w waszym kościele. Oto one: „Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby zawsze były miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary. Niech tutaj zdroje łask zmywają ludzkie winy (…). Niech Twoi wierni, zgromadzeni dokoła ołtarza, sprawują pamiątkę Paschy i posilają się przy stole Słowa i Ciała Pańskiego.