Psy w butach

W tak niebezpiecznych miejscach jak gruzowisko po trzęsieniu ziemi (co widać na zdjęciach z Turcji) ratownicy zabezpieczają łapy psów specjalnymi butami, żeby nie raniły ich na ostrych kamieniach i szkle. Czworonogi są tak szkolone, żeby nie bały się nietypowych sytuacji, hałasów czy ciasnych miejsc. Często do gruzowiska, gdzie każda ściana czy podłoga grożą zawaleniem, spuszczane są na linach. Gdy dotrą do zasypanego, szczekają lub wracają do przewodnika. Wtedy do akcji wkraczają ludzie i ostrożnie wyciągają ofiary. Nagrodą dla psa jest krótka zabawa z przewodnikiem lub smakołyk. W Polsce, gdy pies ratowniczy przechodzi na emeryturę, do końca życia ma zapewnioną karmę i opiekę weterynarza. Najczęściej też zostaje w domu swojego przewodnika. Zdjęcia przedstawiające bohaterskiego Protea i krótkie pożegnanie, jakie zorganizowali mu ratownicy z udziałem psów z oddziału, obiegły cały świat. Za wierną służbę podziękowało mu też Ministerstwo Obrony Meksyku. – Niestety, nie wrócisz ze mną – mówił przewodnik psa – ale zawsze będę o tobie pamiętał.

Dlaczego zatrzęsła się ziemia?

Trzęsienia ziemi to akurat w Turcji nic niezwykłego. Wyjątkowe natomiast są tym razem zniszczenia i liczba zabitych pod gruzami. Świat podzielony jest na 15 głównych i wiele mniejszych płyt tektonicznych. Co jakiś czas płyty zderzają się i ocierają o siebie, co powoduje wstrząsy sejsmiczne, czasem tak gwałtowne jak te ostatnie, w Turcji i w Syrii. Południowo-wschodnia Turcja i północno-zachodnia Syria leżą na styku trzech ogromnych płyt tektonicznych: afrykańskiej, anatolijskiej i arabskiej. Lutowa tragedia to prawdopodobnie skutek stukilometrowego pęknięcia styku płyt anatolijskiej i arabskiej. Niektórzy naukowcy podejrzewają, że napięcie między nimi narastało przez ponad 100 lat, przesuwając je o ok. 15 milimetrów rocznie. Trzęsienie z 6 lutego miało miejsce zaledwie 18 km pod powierzchnią ziemi, toteż jego energia była tak bardzo silna na powierzchni. Poza tym gleba w Turcji jest sypka, więc fundamenty domów nie mają solidnego oparcia, a ziemia w czasie wstrząsów zachowuje się tam jak ciecz. Stąd budynki przewracały się jeden za drugim. Liczbę zabitych pod gruzami spotęgowała też godzina, gdy nastąpiły wstrząsy. O 4.15 rano większość ludzi jeszcze spała. Nie mieli szans na ucieczkę. Nowe przepisy budowlane w regionach świata narażonych na trzęsienia ziemi zalecają taką konstrukcję domów, by były odporne na zawalenie. Starsze budynki to prawdziwa pułapka dla mieszkańców, gdy zatrzęsie się ziemia.