Rycerze św. Floriana

publikacja 16.02.2023 12:58

Zamiast kasków noszą hełmy – tak jak ich święty patron. Ze wszystkich sił starają się nigdy nie zawieść tych, którzy liczą na ich pomoc.

Rycerze św. Floriana Stowarzyszenie Ochotnicza Straż Pożarna Ursus liczy 140 członków. Agata Ślusarczyk/FotoGość

Ochotnicza Straż Pożarna w warszawskim Ursusie działa już prawie 100 lat! I choć ręczne pompki zamieniono dawno na nowoczesne wozy strażackie, chęć niesienia pomocy pozostała ta sama. „Bogu na chwałę, ludziom na ratunek” – to nasze strażackie zawołanie mówi pan druh Przemysław Dąbrowski, prezes OSP Ursus. – Taki był św. Florian, który ujął się za legionistami prześladowanymi za wiarę i sam stracił życie. Choć historia naszego patrona wydarzyła się w 304 roku, duch świętego męczennika w pracy jest obecny. Duch służby, męstwa, odwagi i wiary. – Dla nas św. Florian to nie tylko postać historyczna, ale i orędownik – dodają strażacy. – Jego pomoc odczuwamy na co dzień. Nazwaliśmy się Rycerzami św. Floriana, ponieważ dzisiaj, kiedy tak wiele osób odchodzi od Boga, my chcemy przyznawać się do naszej wiary.

Alarm w telefonie

Jeszcze niedawno strażaków ochotników na akcję zwoływała syrena. – Dziś, jeśli pojawi się wezwanie, w telefonie strażaków dzwoni specjalna aplikacja – wyjaśnia prezes. – Ochotnicy mają zaledwie kilka chwil, by potwierdzić swoją gotowość do podjęcia akcji. A zdarza się, że telefon zadzwoni w nocy. Najpóźniej w ciągu 15 minut strażacy muszą pojawić się w remizie. – Gdy nie ma korków, potrafimy zebrać się w pięć minut i ruszamy na akcję – mówi druh prezes Dąbrowski. Strażacy ochotnicy na co dzień pracują w urzędach, bankach, firmach informatycznych, wykonują różne zawody, mają swoje rodziny. Kiedy decydują się na służbę w ochotniczej straży pożarnej, wiedzą, że to wymaga wielu wyrzeczeń. – Tym, co nas łączy, jest chęć pomocy drugiemu człowiekowi – dodaje prezes.

 

Piknik dla sąsiadki

Najczęściej strażacy wzywani są do wypadków drogowych, do powalonych przez wichurę drzew, podtopień, powodzi. Zdarza się, że usuwają gniazda os, no i oczywiście jadą do pożarów. – W ubiegłym roku wyjechaliśmy z remizy 565 razy. Niesiemy pomoc nie tylko w swojej dzielnicy, ale w całej Warszawie. Zabezpieczamy też duże, masowe wydarzenia kulturalno-sportowe – mówi prezes. Poza dyżurami strażacy ochotnicy bio- rą udział w wydarze- niach państwowych, angażują się także w życie parafii i swojej dzielnicy. Widać ich podczas procesji Bożego Ciała, kiedy dumnie niosą figurę i sztandar z wizerunkiem swojego patrona. W przedszkolach i szkołach uczą, jak udzielać pierwszej pomocy. Dla mieszkańców dzielnicy organizują pikniki. – Wtedy ludzie mogą poznać naszą pracę z bliska. Największą atrakcją jest oczywiście wóz strażacki, jego wyposażenie – uśmiechają się strażacy ochotnicy. – Teraz planujemy wiosenny piknik charytatywny. Będziemy zbierać pieniądze potrzebne na leczenie naszej chorej sąsiadki – zapowiadają.

Na sygnale

Na jednym z takich pikników strażaków poznała Marta Kożuchowska. – Od dziecka mieszkam na Ursusie i nie wiedziałam, że tu działa straż pożarna – opowiada. – Okazało się, że wśród strażaków są też nastolatki. Zostałam zaproszona na zbiórkę i jako 14-latka zaczęłam przygodę z OSP – wspomina. Znałam tę pracę, bo mój dziadek był strażakiem ochotnikiem – dodaje. Początkowo Marta należała do Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej. Raz w tygodniu podczas zbiórek uczyła się obsługiwać sprzęt, poznawała pracę strażaków i... chodziła na siłownię. – Sprzęty strażackie są bardzo ciężkie i trzeba mieć sporo siły, być zwinnym i szybkim, dlatego musimy dbać o kondycję – mówi Marta. Po zakończonym szkoleniu i zdanym egzaminie Marta jako 18-latka wyruszyła na pierwszą w swoim życiu akcję. – Nie mogłam się doczekać – przyznaje. – Pamiętam, kiedy po raz pierwszy zadzwonił alarm w moim telefonie. Największe emocje były przy dojeździe, bardzo bałam się, czy zdążymy dojechać na czas. Na szczęście nie było to nic groźnego. Jechaliśmy usunąć złamaną gałąź. – A są sytuacje, których się po prostu boisz? – dopytuję. – Najbardziej boję się, by nikogo nie zawieść. Robię wszystko, by pomóc drugiemu człowiekowi – zapewnia.

Tata i Jaś

Stowarzyszenie Ochotnicza Straż Pożarna w Ursusie to 140 osób. Strażaków ratowników, którzy wyjeżdżają na akcję, jest 45. Pozostali prowadzą na przykład stronę internetową, administrację albo zajmują się konserwacją i naprawą sprzętu gaśniczego. Druh Daniel Kidaj na co dzień pracuje w branży informatycznej. W straży jest odpowiedzialny za archiwum. – Mamy trzy regały z kronikami, za 2 lata będziemy obchodzić 100-lecie i planujemy, by wszystkie materiały były dostępne w formie cyfrowej, by przetrwały co najmniej kolejne 100 lat – mówi. W pracy w remizie pomaga mu 5-letni Jaś. – Umie już zwijać strażacki wąż i zadzwonić pod numer alarmowy – chwali chłopca tata. – Zależało mi, by nie był dzieckiem ze smartfonem, ale aby uczył się męstwa i odwagi, dlatego zacząłem go zabierać ze sobą na dyżury. Druh Tadeusz Chałuś w straży służy 40 lat, teraz jest już jej honorowym członkiem. – Strażacy muszą być zdyscyplinowani i mieć zapał, by pomagać innym – mówi. – To coś więcej niż zwykła praca.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.