Gdy poczciwą hulajnogę wyposażono w  elektryczny silnik, stała się świetnym pojazdem także dla dorosłych, idealnym do szybkiego przemieszczania się w zatłoczonych miastach. Spore zamieszanie wprowadziły jednak e-hulajnogi. Nieco ponad rok temu w przepisach ruchu drogowego taki środek lokomocji jak hulajnoga elektryczna czy UTO (Urządzenia Transportu Osobistego) nie istniał. A to oznaczało, że hulajnogi mogły jeździć wszędzie – w dodatku bez ograniczeń co do prędkości. Jadący na hulajnodze traktowany był trochę jak pieszy. Jednak seria różnego rodzaju wypadków, najczęściej potrąceń pieszych, i coraz więcej hulajnóg na drogach, chodnikach i w parkach sprawiły, że pojawiły się nowe przepisy. Od 20 maja 2021 roku e-hulajnoga to pojazd a osoba na niej to kierujący – tłumaczy sierż. szt. Damian Sokołowski z Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach.

Dla każdego?

Dzieci do 10. roku życia mogą jeździć na hulajnodze w strefie zamieszkania, lecz pod opieką dorosłego. Co to jest strefa zamieszkania? To najczęściej osiedlowe uliczki – oznaczone są dużą niebieską tablicą, na której widać samochód i bawiące się dzieci. Po ukończeniu 10 lat można jeździć samodzielnie, ale trzeba mieć kartę rowerową lub niektóre kategorie prawa jazdy, jak AM (na motorower) czy A1 (na lekki motocykl). Dorośli nie muszą mieć żadnych uprawnień. Ponadto, choć nie jest to obowiązkowe, dla swojego bezpieczeństwa warto założyć kask.

Jak szybko?

Jeszcze niedawno na hulajnodze można było mknąć tak szybko, jak kto chciał. Teraz wszystkie te pojazdy muszą być wyposażone w ogranicznik do jazdy nie szybszej niż 20 km/h. Jeżeli hulajnoga nie ma takiej blokady, trzeba pamiętać, że i tak nie wolno przekraczać prędkości. Niektóre miasta wprowadzają limity, a nawet strefy, gdzie na hulajnodze jeździć nie wolno.

Wszędzie?

Przepisy traktują hulajnogę trochę jak rower, dlatego podstawowym miejscem do jazdy hulajnogą są ścieżki rowerowe. Gdy ich nie ma, wolno jechać jezdnią, ale tylko jeżeli jest na niej ograniczenie prędkości do 30 km/h. Jeśli samochody mają prawo poruszać się szybciej, zostaje chodnik. Trzeba jednak pamiętać, że chodnik to królestwo pieszego. I to on ma na nim pierwszeństwo. Jadący na hulajnodze musi poruszać się z prędkością podobną do idących. Chodzi o to, by w każdej sytuacji móc się bezpiecznie zatrzymać. Jeśli przed ścieżką pojawia się znak, na którym rower i pieszy oddzielone są pionową kreską, to oznacza, że na hulajnodze wolno jechać stroną dla rowerzystów z prędkością do 20 km/h. Jeśli rower i pieszy oddzieleni są poziomą kreską, to znaczy, że ruch jest wymieszany i hulajnogą wolno poruszać się z prędkością nie zagrażającą pieszym.

Co z nią zrobić?

Wypożyczony rower – wiadomo, po skończonej jeździe odstawić na stojak. A co z hulajnogą? Leżące na chodnikach czy ścieżkach rowerowych urządzenia były do niedawna w każdym większym mieście prawdziwą plagą. Nie tylko blokowały ścieżkę, lecz także zagrażały niewidomym czy rowerzystom, zwłaszcza wieczorem. I tu też wiele się zmieniło. Za porzucenie pojazdu grozi mandat. Co więc zrobić? Dużo zależy od miasta lub operatora aplikacji. Czasem trzeba hulajnogę zostawić w oznaczonych tak zwanych strefach mobilności, czasem przy stojakach na rowery. Ostatnią opcją jest parkowanie pojazdu wzdłuż chodnika, przy ogrodzeniu czy pod ścianą budynku, tak aby dla pieszego zostało minimum 1,5 metra chodnika. Hulajnoga nie może blokować wejścia do bramy, sklepu czy na przystanek.

Parami?

Hulajnoga to pojazd przeznaczony dla jednej osoby. Nie wolno na niej nikogo podwozić ani transportować nią ciężkiego bagażu czy zwierzęcia.

Przez przejście?

Podobnie jak rowerzystom, korzystającym z hulajnogi nie wolno przejeżdżać przez przejście dla pieszych, chyba że prowadzi przez nie ścieżka rowerowa. Podobnie jak rower, hulajnogę powinno się przez pasy przeprowadzać.