Cztery komputery

Katalogowały gwiazdy Drogi Mlecznej. Pracowały z ogromną cierpliwością, bardzo dokładnie i systematycznie, i opracowały setki tysięcy zdjęć. Dzięki temu możliwe było wydanie pierwszego katalogu gwiazd wraz z ich widmami. Katalog obejmował 10 tysięcy obiektów. Kolejny miał już 9 tomów i zawierał informacje o 225 tysiącach gwiazd. Cztery kobiety. Do tak żmudnej pracy zatrudnił je Edward C. Pickering, dyrektor Obserwatorium Uniwersytetu Harvarda w Stanach Zjednoczonych. Jedna z nich, Williamina Fleming, była wcześniej pokojówką profesora. Do niej dołączyły Annie Jump Cannon, Henrietta Swan Leavitt i Аntonia Maury. Anna stworzyła też stosowaną do dziś klasyfikację gwiazd ze względu na ich temperaturę. W 1929 r. Annie Jump Cannon znalazła się na liście 12 najważniejszych żyjących Amerykanek.

Jocelyn Bell Burnell

Jako pierwsza zaobserwowała pulsary, czyli gwiazdy wysyłające regularne sygnały radiowe. Za pomocą skonstruowanego wraz z innymi doktorantami radioteleskopu zaobserwowała, że obiekt CP 1919 wysyła regularne sygnały w odstępach 1,34 sekundy. W ciągu kilku miesięcy odkryła kilka następnych pulsarów. Wraz ze swoim opiekunem naukowym Antonym Hewishem podejrzewali, że sygnały mogą pochodzić z cywilizacji pozaziemskich i nazwali je żartobliwie LGM – little green men, czyli małe zielone ludziki. Pulsary okazały się rotującymi gwiazdami neutronowymi, a ich odkrycie przyniosło Hewishowi Nagrodę Nobla. Jocelyn pominięto, mimo że była współautorką pierwszych prac o pulsarach. Otrzymała jednak wiele nagród międzynarodowych.

Katherine Johnson

Bez niej nie odbyłyby się loty na Księżyc, a kosmiczna misja Apollo 13 w 1970 roku zakończyłaby się katastrofą. Katherine pracowała jako matematyk i obliczeniowiec w NASA. Od dziecka przejawiała wyjątkowe zdolności matematyczne. Miała 18 lat, gdy ukończyła studia matematyczne. Ponieważ była wybitnie zdolna i miała wielką wiedzę z geometrii analitycznej, trafiła do planowania i kontroli lotów, działu dotąd niedostępnego dla kobiet. Katherine obliczała okna startowe i trajektorie lotów statków powietrznych. Uczestniczyła w przygotowaniach pierwszego lotu na Księżyc, a dzięki jej szybkim obliczeniom udało się bezpiecznie sprowadzić Apollo 13 na Ziemię. Zmarła niedawno, 24 lutego 2020 roku. Miała 101 lat.

Margaret Hamilton

Jest informatykiem. Była główną programistką w NASA. Dzięki niej powstał termin „inżynieria oprogramowania”. Margaret stała na czele zespołu przygotowującego oprogramowanie do systemu pokładowego programu Apollo i pierwszej stacji Skylab. Gdy zaczynała, była w zespole jedyną kobietą. Gdyby nie ona, lądowanie na Księżycu mogłoby nie dojść do skutku. To jej kod uratował misję. Pracowała też przy projekcie SAGE – pierwszej sieci komputerowej, stworzonej do przewidywania pogody, a następnie wykorzystywanej przez wojsko do wykrywania wrogich samolotów. Nancy Grace Roman Jej imieniem nazwano jeden z teleskopów i asteroidę. Nancy była astronomem. Ukończyła Uniwersytet w Chicago. Pracowała w obserwatoriach Warner and Swasey i Yerks. Od 1953 roku pracowała przy rodzącej się radioastronomii w Naval Research Laboratory. Była dyrektorką działu astronomii w NASA i pierwszą kobietą w agencji na tak wysokim stanowisku. Nancy była jednym z głównych pomysłodawców budowy kosmicznego teleskopu Hubble’a, dlatego mówi się o niej, żę jest jego matką. Zmarła ponad trzy lata temu, w Boże Narodzenie 2018 roku.