Zimą lis może pozazdrościć borsukowi, który mróz przesypia w zacisznej norze. Ale mimo zimowych przeciwności radzi sobie, gdy śnieg i mróz dają się we znaki i niełatwo zdobyć pokarm.

Wszędzie mu dobrze

Lis dobrze przystosowuje się do każdych warunków. Gdy trzeba, potrafi nawet zmienić upodobania kulinarne. Zimą często odżywia się padliną. Musi przy tym być czujny i uważny, bo tam, gdzie przebywa, sam może stać się ofiarą… W tzw. mysie lata, gdy jest sporo wszelkich drobnych gryzoni, to one są głównym pokarmem lisa. Rudzielec poluje ponadto na młode zające, polne i leśne kuraki, wybiera jajka z gniazd ptaków odbywających lęgi na ziemi (np. bażant, kuropatwa, przepiórka), zjada napotkane pisklęta, a nierzadko zajrzy też do wiejskiej zagrody i bez większego trudu porwie nieostrożną kaczkę czy kurę… Ponadto, co ciekawe, lis chętnie zjada owoce (jabłka, gruszki, winogrona, śliwki, jagody, a nawet dynie i arbuzy).

W podziemnym apartamencie

Lisa najłatwiej zaobserwować gdy wczesnym rankiem albo wieczorem wyrusza na łowy. Na odludziu może być aktywny przez cały dzień. Kiedy lisy karmią młode, by zaspokoić apetyty wiecznie głodnych maluchów, polują praktycznie bez ustanku. A kiedy pokarmu mają nadmiar, magazynują zapasy, zakopując je w ziemi. Młode liski przychodzą na świat na przełomie marca i kwietnia, w wykopanej norze albo w podziemnym… domu borsuka. Bywa też, że lisia rodzina staje się nieproszonym gościem i w dużym borsuczym apartamencie mieszkają razem nie wchodząc sobie w drogę. Po około dwóch tygodniach życia młode liski otwierają oczy, a po upływie miesiąca spędzają dużo czasu na zewnątrz, początkowo w najbliższym otoczeniu nory. Wówczas warto zaczaić się w bezpiecznej odległości, by obejrzeć niekończące się zabawy i figle niedolisków…