NIEDZIELA III WIELKIEGO POSTU

7 marca 2021 J 2,13-25 W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. J 2,14 Niedobrze, kiedy dzieci w kościele ryczą jak woły, to znaczy płaczą na cały głos; zachowują się jak barany, które nie wiedzą, kiedy uklęknąć, kiedy wstać; latają jak gołębie z jednej strony na drugą. Kościół jest miejscem modlitwy – spotkania z Panem Bogiem. Tu uczymy się ciszy, aby umieć potem być cicho w klasie, albo w domu, kiedy ktoś pracuje, albo zachoruje. W kościele trzeba się nauczyć tego, co jest takie ważne: nie hałasować!

NIEDZIELA IV WIELKIEGO POSTU

14 marca 2021 J 3,14-21 Światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. J 3,19 Jak ktoś dokucza innym, krzyczy, gniewa się – to na świecie robi się ciemno, jakby wszystkie panie miały czarne kapelusze, jakby nie padał biały śnieg, tylko czarny deszcz, jakby nawet słowik miał czarny ogon. Jak ktoś robi coś dobrego – to na świecie robi się tak jasno, jakby na choince paliły się wszystkie świeczki, jakby na niebie zabłysły wszystkie gwiazdy. Życzę i sobie, i każdemu po kolei, żeby to tylko się czyniło, by na świecie jasno było.

NIEDZIELA V WIELKIEGO POSTU

21 marca 2021 J 12,20-33 A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. J 12,26 Co to znaczy: „Komuś służyć”? Służyć komuś – to nie myśleć o samym sobie, ale komuś pomagać, domyślać się, czy czegoś nie potrzebuje, życzyć mu dobrze nie tylko na święta. Mamusia służy najlepiej, bo chce pomóc dziecku, żyje dla dziecka – nie dla siebie. Podobna do Anioła Stróża. Komu służysz? Czy potrafisz coś mamusi załatwić? Kiedy służysz Panu Bogu? Wtedy, kiedy czynisz coś dobrego i pomagasz innym.

NIEDZIELA PALMOWA

28 marca 2021 Mk 11,1-10 (procesja) Mk 14,1–15,47 (Msza Święta) Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. Mk 11,7-8 Kiedy Pan Jezus wjeżdżał do Jerozolimy, chłopcy wspinali się na palmy, zrywali liście, rzucali na ziemię, żeby wjechał po nich jak po zielonym dywanie. Na pamiątkę tego w Niedzielę Palmową ksiądz poświęca palemki – gałązki wierzby podobne do szaroburych kotków. Podobno osiołek – kiedy Pan Jezus wjeżdżał do Jerozolimy i rzucano Mu palmy pod nogi – myślał, że palmy są dla niego. Osiołek myślał tylko o sobie, a nie o Panu Jezusie.

T a miłość w Wielkim Poście staje się bardzo wyczuwalna. Jednocześnie domaga się wzajemności, konkretnych czynów. Widzimy Chrystusa, który bierze krzyż, przebacza nam grzechy i na nowo chce nas pojednać z Bogiem Ojcem. Nie zasłużyliśmy na to. To prawda. Dlatego trzeba się nawrócić. Jak to zrobić? Panowie Ministranci! Przede wszystkim nie może Was zabraknąć na nabożeństwach pokutnych – Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach. Pamiętajcie też o częstej Mszy i spowiedzi świętej. Sięgajcie po słowo Boże, nie tylko przy ołtarzu. Oczywiście warto zrobić postanowienie wielkopostne. Chcę Wam dać jeszcze jedną podpowiedź – wskazać na piękno modlitw w mszale. Otóż poproście waszych duszpasterzy, aby wyjaśnili wam znaczenie dwóch modlitw eucharystycznych o tajemnicy pojednania. W Mszale znajdziecie je pod numerami 96 i 97. Najlepiej gdybyście tymi tekstami modlili się podczas Mszy, wsłuchując się w słowa kapłana. Równie dobrze możecie też sami rozważyć ich treść: przeczytać, przemodlić i wprowadzić w życie. Na przykład w II Modlitwie Eucharystycznej o Tajemnicy Pojednania znajdziecie takie słowa: „poznajemy Twoją miłość ojcowską, gdy kruszysz twarde ludzkie serca i w świecie rozdartym przez walki i niezgodę czynisz człowieka gotowym do pojednania. Ty mocą Ducha działasz w głębiach serca, aby nieprzyjaciele szukali zgody, przeciwnicy podali sobie rękę i ludy doszły do jedności. Twój dar, Ojcze, sprawia, że szczere szukanie pokoju gasi spory, miłość zwycięża nienawiść, a pragnienie zemsty ustaje przez przebaczenie”. Są proste. Konkretne. Jednocześnie bardzo wymagające. Panowie Ministranci! Jeśli ktoś zaszedł wam za skórę lub macie problemy z przebaczaniem, to ta modlitwa może wam pomóc. Sam sięgam po nią w Wielkim Poście. Trudno przejść obok niej obojętnie. Jacy byliby z nas chrześcijanie, jacy ministranci, gdybyśmy nie szukali wzajemnego pojednania, zarówno z ludźmi, jak i z Bogiem. Bez modlitwy to trudne, wręcz niemożliwe. U progu Wielkiego Postu pomyślcie zatem, kogo należy przeprosić. Do kogo wyciągnąć dłoń. Jeśli zdobędziecie się na ten gest, to gwarantuję, że odnajdziecie pokój w sercu. Zresztą wszystkim będzie żyło się lepiej. No to do dzieła! Powodzenia, Panowie Ministranci!