W rozpoczynającym się nowym roku szkolnym postanowiłem, że zabiorę was w niezwykłą podróż. Chciałbym przekonać się, co robią i jak żyją ministranci w różnych częściach świata. Zechcecie mi towarzyszyć? Na początek, jeszcze nieco wakacyjnie, zapraszam do Meksyku, na uroczy Półwysep Jukatański nad Morzem Karaibskim, do niemal dwumilionowej archidiecezji jukatańskiej. Turyści mawiają, że jest tam jak w raju: świetna pogoda, piękne plaże i unikatowe zabytki. Poza tym mieszkają tam bardzo życzliwi i pobożni ludzie. Zresztą przekonajcie się sami.

Zakochani w papieżu

Co łączy ministrantów z Jukatanu z ministrantami z Polski? Poza szkołą i piłką nożną – bo zakładam, że prawie wszyscy chłopcy grają w nogę – również to, że ministranci z Meksyku kochają św. Jana Pawła II i Matkę Bożą. W wielu domach wiszą na ścianach wizerunki papieża pochodzącego z Polski. Starsi Meksykanie do dziś pamiętają, jak podczas jego wizyty w ich kraju wołali: „Juan Pablo Segundo, te ama todo el mundo” (Janie Pawle II, kocha Cię cały świat). O pobożności maryjnej Meksykanów można by sporo pisać, zwłaszcza o znaczeniu ich narodowego sanktuarium Matki Bożej w Guadalupe. I o tym, że Maryja objawiła się na wzgórzu Tepeyac św. Juanowi Diego Cuauhtlatoatzinowi. Warto wiedzieć, że to najstarsze objawienie Maryjne uznane przez Kościół, a La Guada- lupana – jak nazywają Maryję Meksykanie – już od 20 lat czczona jest jako patronka obu Ameryk: Północnej i Południowej. Nie dziwi więc, że każdego roku pielgrzymują tam miliony katolików z całego świata. Także ministranci z archidiecezji jukatańskiej.

Zakochani w La Guadalupana

Każdego roku od października do grudnia w jedną z sobót wszystkie parafialne wspólnoty ministranckie odwiedzają narodowe sanktuarium. – Modlimy się na różańcu i uczestniczymy we Mszy Świętej ku czci Najświętszej Maryi Panny – wyjaśnia Roger Flores Pacheco, koordynator wydziału duszpasterskiego ministrantów w archidiecezji jukatańskiej w latach 2015–2019. – Zapraszamy ministrantów również do seminarium na dni skupienia. Wspólnie modlimy się i rozmawiamy o wierze, a także rozważamy Pismo Święte. Nie brakuje też różnego rodzaju zabaw. Nasi „chicos” bardzo tego potrzebują. Widzimy, jak bardzo takie spotkania owocują w przyszłości – tłumaczy ks. Jorge Cervera Carlos Domani, archidiecezjalny duszpasterz ministrantów i formator w seminarium. Ministranci z archidiecezji jukatańskiej z Maryją są związani także dlatego, że dokładnie 5 sierpnia 2007 roku, w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Śnieżnej, został powołany specjalny wydział duszpasterstwa ministrantów. A jest ich ok. 2500 w 115 parafiach. – Tylko w niektórych nie ma żadnego ministranta – dodaje Roger Flores Pacheco. – Ale to dlatego, że tamtejsi parafianie są już w podeszłym wieku.

Ach, te cuda! Pół żartem, pół serio, jeśli cze

goś zazdroszczę ministrantom na Jukatanie, to tego, że mogą pływać w morzu z… żółwiami. Otóż w zatoce Akumal można natrafić na ogromnych przedstawicieli tego gatunku. Podobno dlatego, że na jej dnie rośnie trawa, którą żółwie uwielbiają. No cóż, takich cudowności na Półwyspie Jukatańskim jest więcej. Wyobraźcie sobie, że jest tam prawie 150 stanowisk archeologicznych – pozostałości po cywilizacji Majów. Najsłynniejszym zabytkiem jest Chichen Itza, ogłoszone 7 lipca 2007 r. jednym z siedmiu nowych cudów świata i wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. To wszystko jest imponujące. Nie zapominajmy jednak, że ministranci, zarówno w Polsce, jak i w Meksyku, największe cuda mogą podziwiać na ołtarzu, gdy posługują do Mszy. I dlatego jedni i drudzy są tak bardzo podobni.