Rudy spryciarz

Adam Śliwa

publikacja 27.11.2018 15:39

Przebiegły futrzak z długim puszystym ogonem, uszami na baczność i przenikliwym spojrzeniem.

Rudy spryciarz Lisy często wchodzą w konflikty z rolnikami. Podkradanie jedzenia z gospodarstw to nie tylko historie z bajek. JAN BIELECKI /EAST NEWS

Raczej nie budzi sympatii sprytny złodziejaszek wykradający kury z kurnika. Tym bardziej że nawet najedzony zabije tyle kur, ile zdąży. Na ziemi lisy pojawiły się już 3 miliony lat temu. Teraz na całym świecie jest ich ponad 40 gatunków. Lisy są coraz odważniejsze i podchodzą coraz bliżej człowieka. W samym Londynie żyje ich podobno około 10 tysięcy.

Uszy

Należą do rodziny psowatych, choć w przeciwieństwie do udomowionego kuzyna nie mają tak świetnego węchu. Największym atutem lisów jest słuch. Z odległości stu metrów potrafią usłyszeć pisk myszy, a lecącego ptaka wyczuwają na kilometr. No, przesada, na pół kilometra. Podobnie jak koty lisy potrafią też chować pazury. Do kotów mają podobne również źrenice – są owalne i pionowe. Lis wirginijski potrafi nawet wspinać się na drzewa. Podobieństwo do kotów, co ciekawe, jest więc większe niż do psów. Lisy mają też wyjątkową zdolność oceniania odległości przedmiotów. To tak zwane widzenie stereoskopowe wykorzystane na przykład w technologii 3D, gdy wydaje się, że widzimy głębię każdego przedmiotu. Dobra ocena odległości przydaje się lisowi podczas polowań. Widząc ofiarę, potrafi skoczyć na 2 metry w górę i spaść na ptaka lub gryzonia niespodziewającego się ataku. Nie jest wybredny, zje właściwie wszystko, nie pogardzi także owocami czy roślinami.

Cały artykuł w grudniowym numerze „Małego Gościa”

Futro

Piękne futro lisa może być nie tylko rude, ale także czarne, białe, a nawet srebrne, czyli ciemne z białymi końcówkami. Ta ostatnia barwa była zawsze szczególnie ceniona, choć srebrny lis jest tak naprawdę… rudy. Największą dumą lisa jest jego puszysty i długi ogon, który czasem jest nawet o 70 procent dłuższy od reszty zwierzęcia. Na pysku i przednich łapach lis ma (podobnie jak kot) wibrysy, czyli włosy czuciowe, które ułatwiają mu poruszanie się w terenie. Lisa można spotkać w każdym lesie, a nawet w… mieście. To bardzo zachłanne zwierzęta. W czasie polowań zabijają więcej ofiar, niż potrafią zjeść. To, co im zostanie, zakopują na później w leśnych norach. Świetnie pamiętają, gdzie mają kryjówki. Ich nory są bardzo rozbudowane. Główny korytarz ma ok. 7 metrów długości, a całość może sięgać nawet 30 metrów. Czasem włamują się do nor innych zwierząt, na przykład borsuków.

Gadanie

Grupie lisów – bo to nie są samotniki – szefuje para, która pozostaje ze sobą najczęściej do końca życia. Taka lisia rodzina wychowuje nie tylko swoje szczenięta (a przychodzi ich na świat od 4 do 6), ale przygarnia też inne odrzucone lisiątka. Lisie maluchy rodzą się całkiem ślepe i nic nie słyszą. Potrzebują pół roku, żeby samodzielnie mogły opuścić norę. Lisica opiekuje się nimi cały czas, broni je nawet przed większymi drapieżnikami, a reszta stada przynosi jej jedzenie. W szczególnych sytuacjach, na przykład gdy matce coś się stanie, opiekę nad dziećmi przejmuje ojciec lis. Lisy mają swoją mowę. Potrafią na 40 sposobów w 5 oktawach skomleć, piszczeć czy szczekać. Przy czym ważny jest nie tylko dźwięk, ale i ilość szczęknięć.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
 Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.