Bernadeta weszła do groty na kolanach, całując ziemię. „Co ona robi?!” – dziwili się ludzie. Tymczasem tylko ona słyszała głos Pięknej Pani: „Idź do źródła, napij się i obmyj”. Bernadeta rozejrzała się. Nie widziała żadnej wody. Uklękła więc i ruszyła w stronę rzeki. „Nie tam, Bernadeto. Ono jest tu” – Pani pokazała palcem miejsce po lewej stronie skały.