Skąd się wzięły kalendarze?

Juliański i gregoriański

Każdy rok ma swój kalendarz, rok szkolny również. Wśród wielu najsłynniejsze są dwa: kalendarz słoneczny, zwany juliańskim, i kalendarz gregoriański. Kalendarz juliański powstał na zamówienie Juliusza Cezara i obowiązywał w Europie mniej więcej do XVI wieku (w Rosji do 1918 roku, a w Grecji do 1924 roku). Wtedy po raz pierwszy podzielono rok na 365 dni. Każdy miesiąc miał 30 lub 31 dni – poza lutym (februariusem), który miał 28 albo 29 dni (co cztery lata – wtedy przypadał rok przestępny). W IV wieku po Chrystusie miesiąc podzielono na 7-dniowe tygodnie. Kiedy zauważono, że kalendarz juliański nie pokrywa się z porami roku, papież Grzegorz VII postanowił go zreformować. I tak powstał kalendarz gregoriański, używany do dziś.

Bizantyjski

1 września to nie tylko początek roku szkolnego. W Cesarstwie Bizantyjskim, a także w Rosji i na Rusi aż do 1700 roku dzień ten zaczynał nowy rok. Lata liczono od daty stworzenia świata, którą określono na 5509 rok przed Chrystusem. Według tego kalendarza Polska przyjęła chrzest w 6474 roku ery bizantyjskiej.

Księżycowy

Mierzony jest fazami Księżyca. Ma 354 dni. Znany jest od starożytności, ale z powodu różnic między fazami Księżyca a ruchem Słońca pory roku coraz bardziej oddalały się od kalendarza, tak że na przykład lipiec raz wypadał latem, a kilkaset lat później w środku zimy.