Nie ma jednej, słusznej i definitywnej odpowiedzi. Przecież każdy człowiek jest inny, ma za sobą przeróżne doświadczenia życiowe, które wywarły na niego spory wpływ, ma swoje usposobienie, charakter, zasady. Granica, gdy można mówić o prawdziwym związku, nieustannie się przesuwa. Wiąże się to z tym, że ludzie coraz dłużej żyją i jednocześnie coraz później są samodzielni pod każdym względem- finansowym, społecznym, emocjonalnym. Jeśli 16-latek nie zerka jeszcze na koleżanki, tylko pochłania go jego pasja, to dobrze. Można się z nim zaprzyjaźnić i niczego więcej nie oczekiwać. Pewnego razu sam poczuje, że marzy o dziewczynie. Podrywanie, zaczepianie, lekki flirt to też naturalna postawa. Organizm młodego chłopaka broni go przed wejściem w poważną relację. Prawdziwe chodzenie to też wiele nowych problemów, to przede wszystkim odpowiedzialność za drugiego człowieka, a mało który 16-latek jest w stanie temu podołać. Najczęściej nie radzi sobie sam ze sobą. Ale to są ogólniki, bo przecież wyjątków nie brakuje. Na ogół dziewczyny dojrzewają szybciej, wcześniej są gotowe do relacji z chłopakiem. Trzeba więc cierpliwie czekać, a póki co skupić się na swoim rozwoju i tworzyć relacje przyjacielskie. Napisałaś, że dawniej sądziłaś, że 16 lat to już pełna dojrzałość. Teraz widzisz, że tak nie jest. Wiele młodych ludzi dopiero na studiach lub jeszcze później zaczyna się rozglądać za swoją drugą połową.

Zadaj pytanie:

kochaneproblemy@malygosc.pl