Drukuj
Męczący lęk
publikacja 29.10.2016 16:00
Stwierdziłam, że boję się ludzi. Bo jak inaczej nazwać to, że przechodząc obok dzieci czy starszych nastolatków, spuszczam głowę, bo boję się, że mnie zaczepią? Że gdy ktoś obok mnie się śmieje, a ja mam wrażenie, że ze mnie? Że mam wrażenie, że każdy otaksowuje mnie i to, co mówię, a najmniejsze potknięcie spisuje mnie na straty? Boję się podchodzić do grupek dziewczyn. Niby mam koleżanki, ale to ja się odsuwam od nich, bo boję się odrzucenia. Lękliwa
Iza Paszkowska
Kilka razy dziennie słuchaj i nuć piosenkę Artki Noego "taka, jaka jestem, jestem fajna, nie muszę być idealna." Naprawdę nie musisz.Część lęków bierze się z ambicji, zupełnie niepotrzebnej. Nie bój się być sobą. Nie musisz mówić tylko mądrze, człowiek czasami plecie coś trzy po trzy. Ponieważ w szkole masz już opinię poważnej, samotnej i sama nie wiem, jaką tam jeszcze, to najlepiej by było, gdybyś teraz mogła wejść w nowe środowisko, gdzie nikt Cię nie zna. Pomyśl. To mogą być jakieś zajęcia dodatkowe, może grupa w parafii, może język, tańce, sport, języki, cokolwiek, byle nowa grupa, gdzie zaczynasz od zera i nie udajesz kogoś innego. Jeśli nie umiesz jeszcze w szkole być sobą, to obiecaj sobie chociaż, że przestaniesz tam grać, udawać, nakładać maskę. Zrób jutro eksperyment i przez jeden dzień nie udawaj niczego. Rób w szkole to, co chcesz. Masz ochotę, to podchodź, słuchaj, mów coś lub milcz. Nic na siłę. Lęk, strach to w sumie bardzo poniżające uczucie. Powtarzaj sobie w kółko słowa św. Pawła "Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?!"- przemyśl je, uwierz w nie. A potem zdanie Jezusa "nie lękajcie się". W przyszłym tygodniu spróbuj te nakazy wprowadzić w życie. W Biblii padają słowa, że Bóg jest naszą Tarczą i Mocą. To są fakty, więc naprawdę nie musimy się bać. Atakuj swoje lęki śmiechem i humorem. To pomaga. Ciągle wyobrażaj sobie śmieszne sytuacje. Humor i śmiech wywala wszelki lęk. Eksperymentuj z tym. Największą siłę daję śmiech z samej siebie.
Zadaj pytanie: