publikacja 10.03.2016 11:58
JESTEM DUMNA, ŻE JESTEM POLKĄ
Każdy kościół, każda szkoła
Każdy domek, zabudowa
Każda plaża ta kochana
I ta droga dobrze znana,
Która (chociaż taka mała)
Wielu ludzi już poznała.
I te kwiatki, przebiśniegi,
I słoneczka oraz śniegi
I owady, i pająki.
Liście drzew i kwiatów pąki,
i wyżyny, i niziny,
i zwierzęta, i rośliny.
I to wszystko się znajduje
Tam, gdzie Polska obfituje,
Bo gdzie Polski będzie brak,
Tam zaginie każdy ptak,
Więc co tutaj do gadania,
Tylko jedno do wyznania:
Nie przedstawię tego gestem,
Z bycia Polką dumna jestem.
POLSKA POLSKĄ
Nie da się żyć bez wolności Polski,
O tym nam świadczy sam Hymn Dąbrowski.
Jak Adolf Hitler i Józef Stalin
Całą Polskę doszczętnie rozwalił.
Brońcie się z wiarą Polscy żołnierze,
Chociaż nam wróg Polskę zabierze.
Stańce do walki z pistoletami
Nie pozwólcie Polsce zginąć ze łzami.
Chociaż nam Polskę często zabierali,
To nasi przodkowie słowa dotrzymali
I chociaż patrzymy na to z troską
Polska zawsze będzie Polską!
INKA DANUSIA
Zawsze dobra i uczynna,
Zwykła, jednak jakaś inna.
Długie lata była wojna
Inka jednak tak spokojna.
Wtedy wszyscy się z niej śmiali,
Teraz Ince pomnik dali.
Jednak, ona, ta jedyna
Powiedziała, zadziwiła,
Bo to Ona, chociaż mała
Chwałę Polsce Ona dała.
Chociaż w Jej sercu była troska,
powiedziała:
„NIECH ŻYJE POLSKA”
POLSKA TO SKARB
Niezwykłe jest to, że wszystkie trudy
Są zamieniane na Polskie Cudy,
Bo na przykład Faustyna i Jan Paweł II
Oddali się ludziom jak biedne sługi.
I mamy zaszczyt, że ktoś taki
Chodził po Polsce nie byle jaki.
I robili cuda, jak prawie Bóg,
Więc nie chciał patrzeć na to wróg.
Dlatego nawróceni szczęśliwi byli,
Że w naszej Polsce Święci żyli.
I też dlatego, że Polska oddana
pod niewolę niestety skazana
to jednak była ta przelana krew
i wiara, która była wbrew
I wiersz ten jednak trochę wart
bo Polska, to prawdziwy Skarb!
GDZIE JEST POLSKA ?
Gdzie jest Polska, gdzie jest Polska?
No gdzie? Czy ktoś mi powie?
Gdzie powinna być Polska?
Gdzie Polski miejsce?
Kiedyś na mapie w ogóle jej nie było,
Jednak nie to się liczy. Nie to najważniejsze,
Bo Polska gdzie indziej ma swoje miejsce,
Bo chociaż wymazano z mapy Polskę,
To z serc naszych nigdy nie zginie,
Bo Polska być powinna,
chociaż dusza: starsza, dziecinna
dużego, małego
W SERCACH KAŻDEGO!
KREW PRZELANA
Tam, gdzie płynie szybko woda;
Tam, gdzie leży patyk, kłoda;
Tam, gdzie zaspy i szczeliny;
Tam, gdzie piasek, rozpadliny.
To tam Polska doń skazana,
to tam krew ludzi przelana,
tam zalane łzami oczy,
tam wróg stróżuje, kroczy.
Każda matka zapłakana,
swego dziecka pozbawiana
Tam spalani byli ludzie,
Tam ból w plecach, w brzuchu, w udzie.
Tam, gdzie śmierć, tam są armaty
tam ponoszą ludzie straty.
Bo tam Polska dzielnie walczy;
Mówi: dosyć, koniec, starczy!
Chociaż krew ludzi przelana
Polska nigdy NIEPODDANA !
WALCZ, DZIELNY WOJOWNIKU!
Walcz, walcz dzielny wojowniku,
chociaż trudów jest bez liku.
Walcz, walcz nie dla sławy;
nie pozwól, by nastąpił kryzys krwawy.
Idź do walki, za Polskę walcz;
później w Niebie z Panem tańcz.
Uwierz w siebie, poczuj to;
to, co czuje, nie byle kto.
Walcz i wierz, nie ze łzami,
chociaż konflikt między nami.
Nie poddaj się, masz Hymn Dąbrowski
bo to nie koniec wolności Polski!
Chociaż nawet, by się stało;
choć by twe serce się zalało;
to pamiętaj, doń w rozterce:
POLSKA KOCHA TWOJE SERCE.
JESTEM POLKĄ
Moi rodacy zawsze pamiętali,
Jak Niemcy i Rosja Polskę rozbierali.
Jak sama złość, nienawiść, trwoga.
Zasypany pałac, dom, szkoła i droga.
Samoloty na górze,
Wojna na dole,
Uczniowie w obcej nieznanej szkole.
Same armaty i awantury,
W ciemnych piwnicach pająki i szczury.
Ludzie zalani łzami na strychach,
Gestapowskie syreny nie dorównują w krzykach
i choćbym nie doczekała wieczora,
To z ust moich by padły słowa:
Choć w mym sercu nagła troska,
mój kochany kraj to Polska!