Momenty, które uważam za najpiękniejsze w życiu, to każda z chwil powrotu do domu – z pracy albo z podróży. Czy – jak niedawno – ze szpitala. Na dźwięk dzwonka albo  przekręcanego klucza pierwsze reagują zwykle moje dzieci: Grześ, Basia i Emilia. Zaczyna się wtedy ich wyścig w stronę drzwi wejściowych. Uwielbiam to! Słyszę tupot małych bucików, okrzyki, piski. Jeszcze tylko zakręt przy wyjściu z pokoju… Jeszcze tylko przepychanka w korytarzu… I są! Kto pierwszy rzuci się w ramiona „taty Michcia”? Zwykle jest przy tym dużo śmiechu, bo lądujemy na podłodze, chichocząc i przytulając się. Po chwili dołącza do nas moja żona, Agnieszka…  W pracy dziennikarskiej zdarza mi się często widzieć bardzo znanych ludzi – otoczonych agentami ochrony, znikających szybko we wnętrzach limuzyn z ciemnymi szybami: ważnych, ale niedostępnych. Bogatych i wpływowych – ale trzymających się na dystans… Odgrodzonych. Odległych. W dzisiejszej Ewangelii rolę „ochroniarzy” Jezusa pełnią Jego uczniowie. Ale sam Pan zawsze chciał spotykać się z innymi ludźmi: małymi i dużymi. Żeby ich błogosławić, uzdrawiać, uwalniać. Albo po prostu rozmawiać i spędzać czas. Z Tobą też! Dlatego jak pięknie brzmi obietnica Jezusa: „Gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie”. My żyjemy już po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. A to oznacza, że Jego słowa czekają, aż z nich skorzystamy. Możesz w każdej chwili spotkać się z Panem – dzięki wierze! Wystarczy, że zamkniesz oczy, skupisz się i powiesz z ufnością: „Panie Jezu Chryste, dziękuję, że jesteś tu ze mną”. Codziennie wiele razy przekonuję się, że taka prosta myśl skierowana z wiarą do Boga pomaga mi żyć ze świadomością więzi z Nim. Także w różnych zabieganych momentach pracy w redakcji, w czasie wyjazdów, konferencji… Jezus czeka teraz na Ciebie. Aż się do Niego odezwiesz. Czy dzisiaj już z Nim rozmawiałeś?