BOŻE CIAŁO                   

Dziś mam rzucać polne kwiatki (nie wiem, czy to mało)

– W ów nie lada dzień świąteczny, w owo Boże Ciało.

Opowiadał katecheta, że gdy idą dzieci,

Nadzwyczajnie Boża Miłość wzmaga się i nieci.

                        Włożę czystą sukieneczkę, bo przy Bożym Ciele

                        Po ulicach zwykli chodzić Boga przyjaciele.

                        Skoro radość mnie spotkała i przywilej rzadki,

                        Będę służyć Jezusowi: będę rzucać kwiatki.

Choć bym chciała czynić więcej, opowiadał Tata,

Że tak służyć Panu trzeba aż do końca świata,

Bo, choć nigdy nie pożądał żadnej ludzkiej świty,

Jest w Najświętszym Sakramencie żywy, lecz ukryty.

                        Niech to będzie moją dumą. Tylko tym się szczycę,

                        Bo te kwiaty wyrażają Boże Tajemnice.