Lubliniec, 15.04.2014 r.

Kochany Ojcze Święty!
Nazywam się Julia, chodzę do klasy V. Mieszkam w Polsce, dokładnie tak jak Ty w moim wieku.
Gdy miałeś 9 lat, umarła Ci mama. Wiem, że czułeś smutek. Też bym się tak czuła, gdyby ktoś mi bliski odszedł do Pana. Podczas drugiej wojny światowej walczyłeś o swoją ojczyznę, swój kraj. Polska dużo cierpiała, znikała, a Ty cały czas byłeś, pomagałeś. Gdy w 1978 r. zostałeś papieżem, cała Polska cieszyła się razem z Tobą. Z Karola Wojtyły zmieniłeś się na Jana Pawła II. Choć mieszkałeś w Rzymie, sercem i myślą byłeś w Polsce. Odprawiałeś bardzo dużo pielgrzymek, wszystkim ludziom pomagałeś, współcierpiałeś... lecz najczęściej odwiedzałeś Polskę, aż 8 razy!
Dziękuję Ci za Twoje troski, za to, że cały czas byłeś patriotą. Rodzice i nauczyciele cały czas opowiadają mi i wspominają o Tobie. 02.04.2005 r. choroba coraz bardziej Cię męczyła. Niestety o 21.37 odszedłeś do nieba. Cała Polska płakała, wszystkim leciały łzy smutku, że Ty, polski papież, odszedłeś...
Nigdy o Tobie nie zapomnę, cały czas o Tobie myślę!
Julia Łubowska
Pozdrowienia od wszystkich dzieci!