Dla porównania – finał Euro 2012 zobaczyło niecałe 300 milionów telewidzów. El Clásico, Gran Derbi, Derbi Español, jak nazywa się ten (nie)zwykły ligowy mecz pomiędzy Realem Madryt a FC Barceloną, kilka razy w roku przyciąga kibiców jak magnes. I tak od ponad stu lat.

Remis

Pierwszy raz kluby zagrały przeciwko sobie 13 maja 1902 roku. Wtedy Real Madryt nazywał się jeszcze Madryt FC. Barça wygrała 3 : 1. I... zaczęło się. Ktoś powiedział, że ludzie dzielą się na miłośników kotów lub psów. A kibice – na fanów Realu lub Barçy. Fani Realu znajdą sto argumentów na to, że najlepszym piłkarzem świata jest Cristiano Ronaldo. Drudzy mają tyle samo dowodów na geniusz Lionela Messiego. A teraz poważnie, Messi i Ronaldo to piłkarze z innej planety. Ich zagrania, gole, dryblingi są po prostu kosmiczne. Dziś Gran Derbi to też pojedynek pomiędzy nimi. Jak dotąd więcej bramek w Wielkich Derbach zdobył Argentyńczyk. Do bramki Realu trafiał 18 razy. Ronaldo ma 12 goli. Kto jest górą, Królewscy czy Duma Katalonii? Trudno rozstrzygnąć. Pokazują to meczowe statystyki. W 225 rozegranych dotąd spotkaniach 90-krotnie wygrywał Real, a 87 razy zwyciężała Barça. I jeszcze, Międzynarodowe Stowarzyszenie Historyków i Statystyków Futbolu uznało FC Barcelonę za najlepszy klub XXI wieku, a Real Madryt za najlepszą drużynę minionego stulecia.

Taniec czy kontratak

Dwie najlepsze hiszpańskie drużyny prezentują różne style gry. Barça słynie z tiki-taki. Zanim piłka trafi do bramki, w jednej akcji pada nawet kilkadziesiąt krótkich podań. Legendarny argentyński piłkarz Alfredo Di Stefano dla gazety „Marca” powiedział, że „gra Barcelony jest jak taniec”. Katalończycy rzeczywiście poruszają się, jakby słyszeli muzykę. Real stawia na błyskawiczny kontratak. – Jesteśmy drużyną szybko zmieniającą pozycje na boisku. I zawsze mamy jasny cel, by dostać się w pole karne rywala – wyjaśnia w magazynie „Champions Matchday” zawodnik Realu, Xabi Alonso. W jedenastce z Madrytu występuje tylko czterech Hiszpanów. Za to roi się od zagranicznych gwiazd. A w Barcelonie jest dokładnie odwrotnie. Większość to wychowankowie klubu. W pierwszym składzie gra tylko dwóch obcokrajowców, w tym Messi – trenujący tu od dziecka. Duma i uprzedzenie Dwa kluby, a zwłaszcza ich kibiców różni dużo więcej niż sportowe zmagania. Barcelona to stolica Katalonii – krainy, która ma własny język i hymn. Barça to więc trochę jak reprezentacja narodowa (stąd określenie Duma Katalonii). A jej motto brzmi: „Més que un club”, co znaczy „więcej niż klub”. Wiąże się z tym długa historia regionu Katalonia. Dziś na każdym meczu dokładnie w 17 minucie i 14 sekundzie kibice Barcelony zaczynają krzyczeć: „In, Inde, Independencia”, co można przetłumaczyć jako: „nie-, niepo-, niepodległość”. Dlaczego tak wołają, a w dodatku w tej właśnie sekundzie meczu? Bo w 1714 roku, po długiej walce wojska króla Hiszpanii Filipa V zdobyły Barcelonę. A Katalonia straciła lokalne prawa. Słowo „real” znaczy „królewski”... Fani Barçy są niezadowoleni, gdy ich zawodnik przechodzi do klubu z Madrytu. Mimo to w historii hiszpańskiej ligi 29 piłkarzy grało w Realu i w Barcelonie. Ostatnie przykłady to Argentyńczyk Javier Saviola, Kameruńczyk Samuel Eto’o oraz Brazylijczyk Ronaldo.

Gran Derbi w sezonie 2012/2013

23 sierpnia 2012, Superpuchar Hiszpanii FC Barcelona – Real Madryt 3 : 2 30 sierpnia 2012, Superpuchar Hiszpanii Real Madryt – FC Barcelona 2 : 1 7 października 2012, liga FC Barcelona – Real Madryt 2 : 2 30 stycznia 2013, Puchar Króla Real Madryt – FC Barcelona 1 : 1 26 lutego 2013, Puchar Króla FC Barcelona – Real Madryt 1 : 3 2 marca 2013, liga Real Madryt – FC Barcelona 2 : 1 Najwyższe wygrane Real Madryt – FC Barcelona 11 : 1 (1943 r.) Real Madryt – FC Barcelona 8 : 2 (1935 r.)) Real Madryt – FC Barcelona 5 : 0 (1953, 1995 r.) FC Barcelona – Real Madryt 7 : 2 (1950 r.) FC Barcelona – Real Madryt 5 : 0 (1945, 1974, 1994, 2010 r.)