W mroku jest tyle Światła…

Okres adwentu to okres wielu wyjątkowych tradycji, które ubogaciły liturgię Kościoła. Msze roratnie, które w Polsce są nadal mocno pielęgnowane, stały się okazją do wykrzesania entuzjazmu religijnego szczególnie u dzieci. Niektóre parafie włączyły w msze roratnie sporo z bogactwa lokalnego folkloru. Przykładem może być jedna z zakopiańskich parafii na Harendzie. W sposób szczególny od siedmiu lat msze roratnie nabrały jeszcze większego wigoru i stały się ważnym i lubianym przez parafian wydarzeniem liturgicznym. Widać to po licznym uczestnictwie dzieci w tym pięknym, zabytkowym, drewnianym kościółku p.w. Świętego Jana Apostoła i Ewangelisty na Harendzie. Dzieci, młodzież gimnazjalna a nawet dorośli  kapłani  z radością biorą do rąk lampiony.
  Na rozpoczęcie mszy gasną światła w kościele. Kapłani od  drzwi wejściowych idą przez cały kościół, a dzieci ustawiają się w szpaler z zapalonymi lampionami, entuzjastycznie śpiewając pieśń adwentową „Spuście rosę niebiosa z góry”. Ten szpaler symbolizuje drogę światła do Chrystusa. To światło dziecięcych lampionów jest jedynym światłem oświetlającym wnętrze kościoła. Ta atmosfera rorat także z dziecięcym śpiewem jest urzekająca do tego stopnia, że rodzice dzieci i dorośli parafianie gromadnie przychodzą na roraty.
            Bardzo ważne w roratniej liturgii jest wprowadzenie elementu wędrującej figury Matki Bożej.  Po mszy roratniej dzieci losują obrazek z modlitwą „Wierzę w Boga Ojca” w nawiązaniu do roku wiary. To dziecko, które wylosowało szczęśliwy obrazek otrzymuje figurkę Matki Bożej i zabiera ją na jeden dzień do swojego domu. Do figurki dołączona jest tak
zwana ,, Kronika Adwentowa”, w której są modlitwy. Mogą one być pomocne dzieciom do przeprowadzenia małego rodzinnego nabożeństwa. Zachęca się także dzieci, by chociaż w kilku zdaniach opisały to, jak przeżyła rodzina DZIEŃ NAWIEDZENIA MATKI BOŻEJ. Mogą wpisać intencje, w jakich wspólnie się modlili, wkleić swoje zdjęcie, czy także coś narysować, a co odzwierciedlałoby atmosferę rodzinnej modlitwy. Te wpisy dołączone do „Kroniki Adwentowej” są codziennie wspólnie czytane po mszy roratniej. Takie dzielenie się doświadczeniem wiary we wspólnocie parafialnej jest wyjątkowo ubogacającym świadectwem dla innych dzieci jak i ich rodziców. 

s. Natanaela Wichary AM, katechetka