Nie skupiaj się na grzechu tylko na czynieniu dobra. Zastanawiaj się, co dobrego możesz zrobić. Próbuj być pogodną od rana, spoglądaj na świat i ludzi pozytywnie, szukaj w sobie naturalnej serdeczności, pogody ducha. Jeśli taka postawa wypływa z głębokiej relacji z Bogiem, to nie wpadniemy w tak częste dołki psychiczne. Czytałam w jakimś wywiadzie, że diabeł jest smutny. No to jemu na przekór warto być człowiekiem radosnym i szczerze uśmiechniętym. Nie da się grzeszyć i jednocześnie szczerze się uśmiechać. Przy grzechu będzie uśmiech, ale złośliwy, szyderczy. Jeśli nastolatka przyjmuje pozę ofiary, naśladuje umęczoną pracą mamę, rezygnuje z tak potrzebnych kontaktów z rówieśnikami w obawie grzechu, to ma problem natury psychologicznej. Zapewniam Cię, że da się połączyć naukę, pomoc w domu, spotkania, wyjścia, tylko trzeba się dobrze zorganizować. Pomysły można czerpać z młodzieńczych lat Karola Wojtyły. Człowiek jest grzeszny, bo jest słaby. Pracując nad sobą, przyjmij tę prawdę. Pomyśl, które prace lubisz, wykonuj je z radością, podziel się obowiązkami z siostrą, wychodź z domu, bo świat wcale nie siedliskiem grzechu. Poznawaj nowe osoby, myśl o nich dobrze, szukaj swoich zdolności i rozwijaj je.
 

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.p