Żubry najlepiej policzyć w zimie. Wtedy trzymają się razem w pobliżu miejsca z jedzeniem. Samotne żubry – takie też się zdarzają – można policzyć po tropach na śniegu. Żeby wynik był prawdziwy, liczenie powtarza się kilka razy. Kiedy w styczniu 2003 roku policzono żubry w Puszczy Białowieskiej okazało się, że było ich tam 349, 54 z nich urodziły się w 2002 roku. To był dobry znak – największy zwierz Europy przetrwał, mimo że ponad 80 lat temu prawie go już nie było /na całym świecie doliczono się wtedy 66 osobników, a w Puszczy Białowieskiej ani jednego/.

Żubry uratowano przed zagładą między innymi dzięki polskiemu przyrodnikowi Janowi Sztolcmanowi, który bardzo dbał, żeby ocalałe żubry objąć całkowitą ochroną. Teraz na całym świecie jest ich około trzech tysięcy. Żubr to największy ssak dziko żyjący w Europie. Nie jest niebezpieczny, ale gdy się rozpędzi, potrafi stratować wszystko. Biega z prędkością 40 km na godzinę. Jego masywne ciało ma około trzech metrów długości, a jego wysokość w kłębie, to znaczy w najwyższym miejscu /to taki jakby garb tuż za głową/, dochodzi do dwóch metrów.

Byk, czyli pan żubr, waży nawet tonę, a krowa, czyli żubrzyca, trochę mniej. Te silne i wielkie zwierzęta nie żyją zbyt długo. Żubry najwyżej 22 lata, a żubrzyce około pięć lat dłużej. Żubry bardzo lubią tarzać się w błocie i kurzu, a potem wycierać swe gęste futro o konary i pnie drzew. Okazuje się, że potrafią też pływać. Zauważyli to kiedyś turyści płynący pontonem po Sanie. Na jednej z wysepek ulokowało się stado kilkunastu żubrów.

Rzeka po deszczowej ulewie była bardzo wzburzona. Nagle jeden z żubrów dał sygnał i stado zaczęło wchodzić do rzeki. Żubry popłynęły! Na mieliźnie chwilę odpoczęły, potem spokojnie dotarły do brzegu i zniknęły w lesie. Białowieski Park Narodowy ogłosił rok 2004 Rokiem Żubra, a to dlatego, że minęło 75 lat, od kiedy w Puszczy Białowieskiej rozpoczęto akcję ratowania tych największych zwierząt Europy. Postawiono tam nawet pomnik żubrowi, żeby wszyscy wiedzieli, jak ten zwierz wygląda, bo czasem – szczególnie latem – lubi się schować w zaroślach i tam leniwie wypoczywać.