Drogi Marku.
Gdy ludzie mówią, że Bóg kogoś ukarał, to dziwnym trafem zawsze dotyczy to ich wrogów. Jeżeli coś niemiłego spotka przyjaciół, a tym bardziej ich samych, wtedy mówią: „Pan Bóg nas  doświadcza”. Właściwie rzadko można z pewnością twierdzić, co dokładnie Bóg chciał przez takie czy inne zdarzenie powiedzieć. Można za to z pewnością powiedzieć, że Bóg chce tylko naszego dobra. Zawsze. Wtedy, gdy wszystko idzie  po naszej myśli, jak i wtedy, gdy się po ludzku  nie układa. Bóg zawsze wie, co jest dla nas dobre, a my nie zawsze, a nawet rzadko. Prawdziwe dobro to jest zbawienie, a Bóg chce każdego człowieka do tego celu doprowadzić. Dlatego czasami traktuje nas jak małe dzieci, którym trzeba przeszkodzić w wędrówce w kierunku pieca z gotującym się mlekiem.

Człowiek takie przeszkadzanie traktuje jako swoją krzywdę i marudzi. Myśli, że to kara, że Pan Bóg robi  mu na złość, że przecież tam na piecu coś tak  ładnie bulgocze, a jemu nie pozwala się sprawdzić, co.  Kiedy zepsuje się autobus, którym jedziesz, to  jest coś złego czy nie? Powiesz, że to jest złe.  A skąd możesz wiedzieć, czy to pasażerów – w  tym i ciebie – nie ocaliło przed katastrofą? Ktoś  płacze, że brakło dla niego miejsca w samolocie, a gdy samolot się rozbije, ten ktoś dziękuje Bogu na kolanach za to, że nie dostał biletu. Więc co tu właściwie jest karą? Może powiesz, że kara za coś spotkała pasażerów samolotu, bo zginęli. A dlaczego? Przecież wszyscy  umrzemy. A może akurat ich śmierć, choć tak  gwałtowna i szokująca, nastąpiła w najlepszym  dla nich momencie?

Nie wiemy tego, więc lepiej uważać z tym, co się nazywa karą Bożą. Lepiej nawet uważać z tym, co się nazywa złymi  rzeczami. Chyba że chodzi o grzechy. Grzechy  zawsze są złe. I właściwie, to tylko one. Bo tylko grzechy sprowadzają to, co ludzie nazywają  nieszczęściami. I te nieszczęścia od biedy można by nazwać karami. Ale to jest kara jakby automatyczna, którą wymierza sobie sam sprawca zła. Jeśli kierowca nie przestrzega przepisów drogowych i rozbija się na drzewie, to powiesz, że Bóg go karze? Nie. On po prostu poniósł konsekwencje swojego zachowania. Może  będzie inwalidą, ale jego kalectwo też nie musi  oznaczać kary.

Może dzięki temu, że nie będzie  mógł robić tego, co mu się podoba, zacznie zauważać rzeczy naprawdę ważne? Może dzięki  tej „karze”, uniknie stoczenia się w jakiś grzech,  a przeciwnie, zacznie pomagać innym potrzebującym? Wszystko zależy od tego, jak do tego, co mu się przydarzyło, podejdzie. Jeśli będzie jęczał i obwiniał wszystkich, tylko nie siebie, pewnie zmarnuje i tę szansę otrzeźwienia.  Ale jest nadzieja, że nie zmarnuje. Wtedy to, co  nazywał nieszczęściem, okaże się wyrzutnią do  nieba, czyli do największego i właściwie jedynego szczęścia. Ważne jest, żeby zobaczyć zło swojego grzechu, a do tego to, co nazywasz karą, doskonale służy.

Gdy widzisz skutki grzechu, zaczynasz  rozumieć, czym jest grzech. Inaczej nigdy byś  za niego nie żałował. Kto naprawdę żałuje tego,  co zrobił, z reguły sam chce odpokutować swoją winę. Często wtedy nawet sam sobie nakłada karę. Taka szczera pokuta zmienia człowieka. A kiedy człowiek jest odmieniony, kary już  nie potrzebuje.  Na pytanie o możliwość modlitwy o łagodną karę za grzech odpowiadam: Módl się. Każda pokorna modlitwa jest dobra. Pan Bóg pokaże Ci  wtedy, że Cię kocha. Ty zaś zrozumiesz, że Bóg  Cię nie karze, tylko ratuje.