Chyba jeszcze nikt na świecie nie wydał takiej książki. Książki, ze zdjęciami swoich czytelników. Wy, oczywiście, też możecie być dumni, bo to Wasze zdjęcia są w Pamiątkowej Księdze Roratniej. Wasze, czyli tych czytelników, którzy uczestniczyli w „małogościowych” Roratach pod tytułem „Przyszliśmy oddać Mu pokłon”. Znaleźć się w takiej księdze, to zaszczyt niebywały! Wiem, że z niecierpliwością na nią czekaliście, jak napisał ksiądz proboszcz Zdzisław Róż z parafii św. Krzysztofa w Gdańsku.

Kolejny powód do dumy to ten, że nasze „małogościowe” Roraty podobały się. I to zarówno Wam, jak i Waszym księżom. Niektórzy nawet napisali do mnie piękne listy. Na przykład ksiądz proboszcz Edward Dzik z parafii św. Antoniego z Padwy w Pieszycach razem z księżmi Grzegorzem, Stanisławem i katechetą panem Tomkiem, napisali tak: „Bardzo serdecznie dziękujemy za wspaniały temat na Roraty. Wyzwolił w nas wiele dobra i mnóstwo postanowień”. A ksiądz proboszcz Piotr Gołąbek z parafii Świętej Trójcy w Bogacicy napisał, że w parafii ma 380 dzieci. Na Roraty o godz. 7.00 przychodziło ich codziennie 350.

  A na zakończenie jeden z jego parafian powiedział tak: „To były wspaniałe Roraty. Również dla starszych”. Mogę jeszcze dorzucić i taki list: „Gorąco dziękujemy za „Drogę do szopki”, podczas której towarzyszyli nam ludzie o wielkim sercu. To oni pokazują nam, jak kochać Boga i ludzi, jak być szczęśliwym i osiągnąć niebo. Dzięki nim staramy się wytrwać i dobrze przygotować do Bożego Narodzenia”. Tak napisali uczniowie Zespołu Placówek Oświatowych im. Jana Pawła II w Podobnie z parafii św. Sebastiana w Niedźwiedziu. Za wszystkie piękne listy dziękuję. Oczywiście wszystko, co napisałam powyżej to jeszcze nic, to jak bańka mydlana albo pusty balon, w porównaniu z dumą, jaka mnie rozpiera przede wszystkim z tego powodu, że oddaliście pokłon Panu Bogu i chcecie to robić nadal.

Przez posłuszeństwo, pomoc rodzicom, rezygnację ze zbyt częstych gier komputerowych czy oglądania telewizji, jak napisał w imieniu dzieci z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pietrzykowicach ksiądz Dariusz Kowala. To jest dopiero coś! Księga Pamiątkowa to rzecz niezwykła, listy księży są cudowne, jak miód na moją i moich redakcyjnych kolegów dusze, ale tak naprawdę liczy się tylko oddawanie czci Panu Bogu. Księga się zniszczy, o listach zapomnę, a chwała Boża pozostanie. Jak zauważyliście, zdjęciami niektórych z Was wykleiliśmy okładkę „Małego Gościa”, przedstawiającą posąg Jezusa Chrystusa.

Jest to słynna statua, która stoi na jednym ze wzgórz brazylijskiego miasta Rio de Janeiro. Więcej o tym posągu w tekście obok. Dla mnie najbardziej niezwykłe są otwarte ramiona Pana Jezusa. Sprawiają wrażenie, jakby Jezus chciał objąć nie tylko Rio, ale cały świat. Tych, którzy Mu chwałę oddają i tych, którzy się od Niego odwrócili. Życzę Wam skutecznego szukania siebie w Pamiątkowej Księdze Roratniej. Dla ułatwienia podam, że parafie umieściliśmy w porządku alfabetycznym. „Niezrzeszonych”, czyli tych, którzy indywidualnie przysyłali zdjęcia do redakcji, umieściliśmy za parafiami.

Pozdrawia Was Gabi Szulik,
która zaraz pęknie z dumy