Najczęściej przedstawia się go jako męczennika w stroju kapłana albo biskupa uzdrawiającego chłopca z padaczki

Ilu Walentych?
Walenty żył w drugiej połowie III wieku, za czasów panowania Klaudiusza II Gockiego. Ten rzymski cesarz wprowadził dziwny zakaz. Zabronił zawierania małżeństw. Wydawało mu się, że dzięki temu młodzi mężczyźni chętniej będą służyć w jego armii. Pomylił się. Pary pobierały się w tajemnicy, a błogosławił im ksiądz Walenty. Niestety, został na tym przyłapany i skazano go na śmierć. Już wcześniej ksiądz Walenty naraził się cesarzowi, bo dzięki niemu nawrócił się Asterius, jeden ze strażników więziennych. Ksiądz Walenty przychodził do więźniów również jako lekarz. Dzięki jego modlitwom adoptowana córka Asteriusa odzyskała wzrok. Rozwścieczony cesarz kazał księdza bić kijami, a następnie ściąć mu głowę. Było to 14 lutego 269 lub 270 r. – w dniu, w którym kiedyś urządzano miłosne loterie. Podobno w więzieniu Walenty zaprzyjaźnił się z córką strażnika, która go odwiedzała i podnosiła na duchu. Podobno tuż przed wykonaniem wyroku na pożegnanie zostawił jej liść w formie serca, na którym napisał: „Od twojego Walentego”. Nad grobem męczennika przy Via Flaminia w Rzymie zbudowano bazylikę, jednak papież Paschalis I (817– 24) przeniósł szczątki męczennika do kościoła św. Praksedy. Niektórzy twierdzą, że ksiądz Walenty, to ten sam, który pod koniec II wieku został biskupem Terni w Umbrii. Biskup jako pierwszy pobłogosławił podobno związek małżeński między poganinem i chrześcijanką, a do swoich wiernych wysyłał listy o miłości do Chrystusa.

Pogańskie początki
Początków dzisiejszych walentynek trzeba szukać w pogańskim Rzymie. O tym, kiedy powinny przypadać walentynki, zdecydowała przyroda. W połowie lutego ptaki gnieżdżące się w Wiecznym Mieście zaczynały łączyć się w pary. To był znak, że nadchodzi wiosna. Rzymianie wyznaczyli 15 dzień lutego na datę świętowania luperkaliów – festynu ku czci boga płodności Lupercusa. Dzień wcześniej odbywała się loteria, w której chłopcy losowali imiona dziewcząt. Tak tworzyły się pary na święto luperkaliów. Zdarzało się, że przetrwały całe życie. Gdy w IV w. w cesarstwie rzymskim chrześcijaństwo stało się religią panującą, pogańskie obchody stopniowo zastępowano świętami chrześcijańskimi. Luperkalia zniósł papież Gelazy I w 496 r. Zastąpił je najbliższym w kalendarzu liturgicznym świętym, męczennikiem Walentym. Okazało się, że Walenty miał wiele wspólnego z zakochanymi.

Łyżki w kształcie serca
Dzień wspomnienia św. Walentego stał się świętem zakochanych dopiero w średniowieczu. W Walii tego dnia ofiarowywano sobie drewniane łyżki z wyrzeźbionymi na nich sercami, kluczami i dziurkami od klucza. Podarunek zastępował słowa: „Otwórz moje serce”. Narzeczony musiał tego dnia wysłać swej ukochanej liścik, zwany walentynką. Walentynki dekorowano sercami i wypisywano na nich wiersze, albo tylko krótkie słowa: „Będziesz moją walentynką”. W Stanach Zjednoczonych walentynkowe listy były anonimowe, kończyły się pytaniem: „Zgadnij, kto?”. W Europie anonimowy nadawca podpisywał się: „Twój Walentyn”. Dziś to do katedry w Terni niedaleko Rzymu, każdego roku przybywają pielgrzymi. Srebrny relikwiarz kryje jego szczątki, a na nim znajduje się napis: „Święty Walenty, patron miłości”. Co roku w niedzielę najbliższą 14 lutego w katedrze w Terni odbywa się Święto Zaręczyn. Setki par zebranych przy grobie św. Walentego przyrzekają sobie miłość i wierność do dnia ślubu. W 1997 r. krótki list do narzeczonych w Terni napisał papież Jan Paweł II. Jego treść wyryto na płycie i wmurowano w pobliżu grobu św. Walentego

Modlitwa do św. Walentego
Święty Walenty, opiekunie tych, którzy kochają. Ty, który z narażeniem życia głosiłeś i wprowadzałeś pokój, Ty, który dzięki męczeństwu przyjętemu z miłości zwyciężyłeś obojętność i nienawiść, wysłuchaj naszą modlitwę. Prosimy Cię, wstawiaj się za nami do Boga, byśmy zawsze umie- li kochać piękną miłością, pozbawioną egoizmu, abyśmy wśród ludzi byli znakiem Jego miłości. Niech Boża miłość nas ożywia i pomaga przezwyciężać życiowe przeszkody