Pan Bóg naprawdę troszczy się o jedzenie, o ubranie, o mieszkanie – mówi z przekonaniem Majka. – Kiedy z Wiktorią i Różą byłyśmy małe – opowiada – do znudzenia modliłyśmy się o brata, dom z ogródkiem i samochód, w którym się wszyscy pomieścimy. Dorośli tłumaczyli: „Tata nie dostanie kredytu, bo ma wolny zawód, jest muzykiem, a mama nie może już mieć więcej dzieci”. No i co?

Jest nas dziś dziewięcioro i mieszkamy w domu z ogródkiem Kilka miesięcy temu, po długich poszukiwaniach Majka znalazła wreszcie wymarzone studia. W dodatku w Poznaniu, kilkanaście kilometrów od domu. Ale pojawiła się inna trudność: uczelnia z wymarzonym kierunkiem studiów była prywatna. Przecież mam sześcioro rodzeństwa i nie mogę wymagać, żeby mi rodzice za studia płacili, pomyślała Majka.

– Więc bezczelnie poprosiłam Pana Boga: „Jeżeli uważasz, żebym poszła na te studia, to proszę Cię, zapewnij, że będę miała taki i taki miesięczny dochód. Nie wiem, jak to zrobisz, ale daj mi pewność, że te pieniądze będę miała. Po tygodniu zadzwonił dziadek i zapytał, dlaczego nie załatwiam renty z powodu mojej choroby. – Nie miałam na to ochoty – przyznaje.

– Jakieś papiery, urzędy... Dziadek jednak nie odpuszczał. Pojechał z Majką do ZUS-u, gdzie pani urzędniczka nie miała wątpliwości: Majka Friedrich z powodu choroby nowotworowej powinna dostać rentę na 3 lata przynajmniej. – Mnie wystarczyłoby na dwa – śmieje się. – Ale na wszelki wypadek zapytałam jeszcze: „Ile będę dostawać tej renty?”. Kwota była 2 złote mniejsza niż potrzebowałam na studia.