Zrobiono mi serię badań. Karmiono lekami przeciwbólowymi. Po tygodniu wróciłem do domu i zaczęła mnie mocno boleć głowa. Lekarz przepisał mi bardzo silne środki uśmierzające ból, ale w nocy obudziłem się z bardzo silnym przekonaniem, że powinienem poprosić o sakrament namaszczenia chorych. Wstałem, otworzyłem Biblię na czytaniach z niedzieli, która właśnie się zaczęła.

Były tam słowa o tym, jak Pan Jezus wysyłał apostołów, by „chorych namaszczali olejem i uzdrawiali”. To było potwierdzenie. Rano poszedłem do kościoła i poprosiłem o sakrament namaszczenia chorych. Od tego czasu z dnia na dzień czułem się coraz lepiej. Od wtorku, dwa dni później, nie brałem już żadnych leków przeciwbólowych.

Niedługo potem zrobiono mi badanie tomografem. Okazało się, że krwiaka nie ma. Wchłonął się, zostały jednak pęknięcia czaszki i ubytek kory mózgowej. Lekarze powiedzieli, że to już tak zostanie. Mój obecny stan jest najlepszy, do jakiego mogli mnie doprowadzić lekarze. Cały czas jednak miałem wsparcie modlitewne ze strony przyjaciół. I Pan Bóg robił swoje.

Gdy w Środę Popielcową skierowano mnie kolejny raz na badanie tomografem, okazało się, że... żadnych zmian pourazowych nie widać. Lekarz nie potrafi ł wyjaśnić, co się stało. Prawda jest taka, że nie da się tego medycznie wytłumaczyć. A ja od tamtej pory czuję się znakomicie.