Niedawno rozpoczęłam studia. No i trzask – wpadłam w paszczę lwa. Z dnia na dzień poznałam, co to strach. Przed nieznaną. Przed samotnością. Przed walką. Kiepska sprawa.

Miałam dwie możliwości: albo będę zastraszoną dziewczyną, albo w końcu, raz na zawsze zdam sobie sprawę, kim naprawdę jestem! Czyli córką samego Boga.

Tego samego, który stworzył świat, który pogrążył rydwany faraona, który oddał swojego jedynego Syna dla mojego zbawienia, który dawno temu mnie sobie wymyślił. Co więcej, walczę po Jego stronie ringu, a to znaczy, że cała bitwa, to znaczy moje studia, moje życie, wszystkie sprawy należą do Niego!

Zapomniałam, że to On jest Sprawcą wszystkiego, że jest ze mną, a to znaczy, że nikt ani nic nie może mnie tknąć. To mój najlepszy Ochroniarz. Być może nie nosi ciemnych okularów i nie występuje w „czerni”. Nie musi.

Daje coś znacznie więcej. Kamizelkę kuloodporną, czyli swoją łaskę, skuteczną broń, czyli Słowo Boże i całe morze Miłości i Przebaczenia.