Jak się kogoś bardzo lubi lub kocha, to zwraca się do niego inaczej niż do innych. Rodzice rzadko mówią do swoich małych dzieci pełnym imieniem. Na przykład: Wojciechu. Powiedzą raczej: Wojtusiu, Wojteczku, albo wymyślą zupełnie inne określenie, które tylko oni rozumieją. Do kochanej osoby mówimy bardziej czule, bardziej osobiście niż do innych. Chcemy podkreślić, że ten ktoś jest dla nas wyjątkowy, że zależy nam na nim. Często w tych określeniach nawiązujemy do charakterystycznych cech danej osoby, do wydarzeń z jej życia albo do wspólnych przeżyć. A jeśli czegoś chcemy od kogoś, to z pewnością posłużymy się serdeczniejszym słowem.

Posłuchajcie na przykład, jak mówią do siebie zakochani: Misiu, Słoneczko, Koteczku, Perełko, Skarbie, Moja Piękna/y itd. Układa się z tego cała litania. No właśnie, litania. Litania Loretańska powstała właśnie tak. To zbiór takich czułych słów, które kierujemy do Matki Najświętszej. Modląc się do Niej, czcimy Ją, podziwiamy jej życie, adorujemy w Niej Boga, który tak cudownie w życiu Maryi był obecny. Prosimy także Matkę Jezusa, by wypraszała nam różne łaski, powierzamy się jej opiece. Wezwania litanii nawiązują do Jej życia i do tego, co wyróżnia ją spośród wszystkich ludzi. Litania to zbiór komplementów, które zwracają uwagę na piękno Maryi.

Maryja była piękna pod każdym względem, a w litanii chodzi o zaakcentowanie piękna jej duszy. Największymi skarbami jej serca były wiara, zaufanie do Boga, miłość do jedynego Syna. Litania Loretańska jest zbiorem tytułów, które pochodzą z różnych starożytnych hymnów i dawnych modlitw do Maryi. Część z tych wezwań nawiązuje do tekstów z Pisma św., które zostały skojarzone z wiarą Maryi. Przypatrzmy się kilku litanijnym określeniom, które mogą brzmieć dla nas nieco dziwnie, ale kryją ważną treść.

  Panno można
Panno można

Słowo „Panna” wskazuje na dziewictwo. Maryja, choć była poślubiona Józefowi, żyła jak panna, w czystości.

Urodziła Jezusa, pozostając dziewicą poślubioną Bogu. Słowo „można” pochodzi od słowa „moc”.

Krucha, skromna, prosta Dziewczyna z Nazaretu miała moc, czyli potrafiła wiele osiągnąć.

Wymogła na swoim Synu cud w Kanie, nie dała się złamać pod krzyżem. Nam też może (dlatego „można”) wyprosić wiele łask.

Uczy nas także, że wielką moc mają ci, którzy – jak Ona – ufają wszechmogącemu Bogu.

 

 

  Zwierciadło sprawiedliwości
Zwierciadło sprawiedliwości 

Lustro mówi prawdę o naszym wyglądzie. Maryja mówi prawdę o naszym sercu.

Być sprawiedliwym, oznaczało w Starym Testamencie, zachować Prawo Boże, żyć w całkowitej zgodzie z Bożą prawdą, bez zakłamania czy udawania.

Maryja jest sprawiedliwa, ponieważ żyła w prawdzie.

Nie było w Niej żadnego fałszu czy obłudy. Była napełniona Bogiem.

Patrząc w jej życie, widzimy, ile nam jeszcze brakuje do ideału Bożej sprawiedliwości.

  Stolico mądrości
Stolico mądrości

Mądrość to przede wszystkim cecha samego Boga.

On w swojej mądrości stworzył świat i ludzi.

Jezus jest „Słowem, które stało się ciałem”, dlatego jest najlepszym Nauczycielem życia.

Maryję nazywamy Stolicą Mądrości, ponieważ w niej zamieszkał Jezus – Mądrość Boga.

Ona, słuchając Boga, dokonała najmądrzejszego wyboru.

Maryja zaprasza nas do szkoły Jezusa, w której uczymy się mądrze żyć.

  Różo duchowna
Różo duchowna

Kwiat jest symbolem piękna, życia, delikatności, uroku.

Wręczamy kwiaty tym, których kochamy.

Nazwanie Maryi różą zwraca uwagę na jej duchowe piękno.

Róża pięknie pachnie.

Maryja rozsiewa piękny zapach swojej świętości, który pociąga innych do świętości.

Swoją osobą Matka Jezusa przypomina o naszym powołaniu do pięknego życia.

Piękny jest ten, kto odrzuca grzech i idzie za głosem Boga.

  Wieżo Dawidowa
Wieżo Dawidowa

To wezwanie przypomina, że Maryja była Żydówką.

Naród Wybrany ogromną czcią otaczał króla Dawida, który był najlepszym władcą w ich historii.

To Dawid uczynił Jerozolimę stolicą Izraela i tam wybudował fortecę z obronnymi wieżami.

Izraelici widzieli w Dawidzie dowód Bożej opieki nad ich narodem.

Maryja jest Wieżą Dawidową, czyli w jej życiu spełniają się wszystkie zapowiedzi i oczekiwania na Mesjasza – nowego Dawida.

  Wieżo z kości słoniowej
Wieżo z kości słoniowej

To określenie nawiązuje do księgi Pieśni nad Pieśniami ze Starego Testamentu.

Kość słoniowa to bardzo szlachetny materiał, a wieża kojarzy się z siłą, z obroną, także z górowaniem nad ziemią.

Maryja jest szlachetną fortecą obronną przeciwko pokusom i atakom złego.

Prosimy Maryję, byśmy także byli zdolni.

  Domie złoty
Domie złoty

Z Maryi Bóg wziął ciało i stał się człowiekiem.

W Niej Bóg miał swoje mieszkanie. Przez 9 miesięcy Jezus rozwijał się pod sercem swej Matki.

To wezwania kojarzy nam się także ze skromnym, ale najcenniejszym domem w Nazarecie.

Ten dom jest symbolem Maryi.

To Ona sprawiła, że Bóg miał na ziemi dom, w którym mógł rozwijać się jako człowiek.

Nasze ciała mają być mieszkaniem Ducha Świętego, a nasze rodziny miejscem, w którym mieszka miłość.

Maryja nam w tym pomaga do walki ze słabościami, grzechem i pokusami złego.

  Bramo niebieska
Bramo niebieska 

To wezwanie kieruje nas w stronę nieba.

Matka Najświętsza została wzięta z duszą i ciałem do Domu Ojca, do wiecznego szczęścia.

Wzywając Maryję Bramą Niebieską wyrażamy naszą tęsknotę za niebem, za zmartwychwstaniem.

Prosimy Ją, by była dla nas bramą do nieba, czyli pokazywała nam drogę i wstawiała się za nami, byśmy nie pobłądzili, nie zniechęcili się, ale dotarli do celu, którym jest życie z Bogiem i świętymi.

  Gwiazdo zaranna
Gwiazdo zaranna 

Gwiazda, to ktoś słynny, znany, choć niekoniecznie mądry i dobry.

Maryja jest gwiazdą, która świeci Bożym światłem.

Zaranna, czyli poranna. Świeci na przełomie nocy i dnia.

Maryja jest zapowiedzią nowego czasu, który zaczął się w chwili zwiastowania.

Na tle wszystkich dzisiejszych gwiazdeczek sportu, filmu czy rozrywki Maryja jest prawdziwą gwiazdą.

Jest znakiem nadziei w każdej ciemności, jest zapowiedzią Boga, który idzie nam naprzeciw.

Jej gwiazdorstwo warto naśladować.