Bardzo trudno zaobserwować tego skrzydlatego drapieżnika, choć jastrząb gołębiarz dość powszechnie występuje w naszych lasach. Prowadzi bardzo skryty tryb życia. Lubi się chować w leśnym gąszczu i niechętnie pokazuje się na otwartych przestrzeniach.

Myśliwy

W przypadku gołębiarza można zaryzykować stwierdzenie, że najważniejszym i prawdopodobnie jedynym powodem, dla którego wymyka się on spod osłony lasu, jest poszukiwanie łupu i polowanie. Mieszkańcy przyleśnych zagród, szczególnie ci, którzy hodują gołębie, wiedzą o tym dobrze. Byłoby jednak dużym nadużyciem stwierdzenie, że zgodnie z nazwą jastrząb gołębiarz poluje wyłącznie na gołębie. Drapieżnik lubi też ptaki krukowate (sójka, kawka, wrona), dzikie gołębie (grzywacz, sierpówka, siniak) i dzięcioły. Mogą też być kuropatwy, szczególnie zimową porą, gdy gołębiarz częściej wylatuje na łowy poza las. Ponadto jastrząb poluje na wiewiórki, zające, króliki i gryzonie. Smukła, wydłużona sylwetka, krótkie skrzydła i długi ogon pozwalają jastrzębiowi poruszać się sprawnie w leśnej gęstwinie. Te cechy sprawiają też, że drapieżnik rzadko krąży nad lasem, tak jak ma to w zwyczaju pospolity myszołów, niesłusznie zresztą w wielu regionach nazywany „jastrzębiem”.

Zwycięzca

Swoje gniazdo jastrząb buduje przy pniu starego drzewa, zwykle na wysokości 10–20 metrów. Samica stroi je świeżymi gałązkami sosny lub świerka, a potem składa 3 jaja. Wysiadują je obydwoje, samiec i samica, przez ok. 40 dni. Po kolejnych 40 dniach młode opuszczają gniazdo i to jest czas, kiedy w lesie najłatwiej zlokalizować jastrzębie, bo wtedy intensywnie nawołują się nawzajem. Z nadejściem zimy zmieniają się obyczaje jastrzębia gołębiarza. Ponieważ brakuje wtedy pokarmu, drapieżnik zjada również padlinę. Do jego zimowej spiżarni zlatują się także inne głodne ptaki (myszołowy, kruki) i nierzadko dochodzi do widowiskowych walk, z których gołębiarz najczęściej wychodzi zwycięsko…